Jan IV z Draźic (urodzony około 1250 roku, zmarł prawdopodobnie w Pradze, 5 stycznia 1343 roku) herb
Syn Řehníka z Draźic, urzędnika sądowego i dworzanina Przemysła Ottokara II i Anny z Skyśic.
Katolicki biskup Pragi od 10 grudnia 1301 roku do 5 stycznia 1343 roku, regent Czech od 14 maja 1315 roku do sierpnia 1315 roku.
Jan pochodził ze starego czeskiego rodu szlacheckiego, Draiców.
Pierwsza wzmianka na temat Jana pochodzi z 1274 roku, kiedy otrzymał prebendę w atec z racji tego, że został członkiem praskiej kapituły katedralnej oraz kanonikiem wyszehradzkim. Przed 1287 roku otrzymał święcenia subdiakonackie.
Po śmierci biskupa praskiego Řehoř Zajíc z Valdeka (zmarł 6 września 1301 roku) został wybrany w 1301 roku, przez kapitułę katedralną na jego następcę. Niedługo potem inwestytury udzielił mu król Wacław II, a 10 grudnia 1301 roku został wyświęcony na biskupa przez ówczesnego biskupa bazylejskiego Piotr von Aspelta, który służył w Kancelarii Królestwa Czeskiego.
Po zamordowaniu Wacława III w 1306 roku, ostatniego z dynastii Przemyślidów na czeskim tronie zaangażował się w sprawę sukcesyjną. W 1310 roku poprał starania Jana Luksemburskiego o koronę czeską, stając się w późniejszym okresie jednym z jego najbliższych współpracowników, m.in. w 1313 roku towarzyszył mu na Sejmie Rzeszy w Ratyzbonie.
Zaangażowanie w bieżące sprawy polityczne nie zakłóciło jego działalności duszpasterskiej. W 1308 roku przezwyciężając opór szlachty osiągnął pełną jurysdykcję nad podległymi sobie parafiami. Zwołał synod diecezjalny w sierpniu tego samego roku, na którym przyjęto statuty przestrzegania w pełni prawa kanonicznego. W 1312 roku przeprowadził kolejny synod.
Był przeciwnikiem inkwizycji i wrogo odnosił się do praktykowanych przez nich metod walki z heretykami. Z tego powodu został w 1318 roku wezwany do Awinionu, gdzie został zawieszony w obowiązkach. Oczyszczono go z zarzutów wspierania heretyków w 1326 roku, jednak dopiero trzy lata później udało mu się powrócić do Pragi.
Dbał o rozwój budownictwa sakralnego wznosząc nowe klasztory, m.in. dla augustianów w Rudnicy, ufundował również tam szpital dla ubogich oraz kamienny most przez Łabę. Dał się poznać jako mecenas kultury i sztuki, poszerzając kolekcję praskiej biblioteki biskupiej o cenne rękopisy.
Zmarł w 1343 roku i został pochowany w katedrze św. Wita, przy ufundowanym przez jego rodzinie ołtarzu.
Żródła:
Jan IV z Draźic w "Wikipedia"