Konrad III Otto

Konrad III Otto Przemyślid (urodzony między 1136 a 1140 rokiem, zmarł w Neapolu, 9 września 1191 roku) herb

Syn Konrada II Przemyślida, księcia znojemskiego, księcia brneńskiego, księcia Moraw i Marii Vukanović-Urośević, córki Urosza I "Białego" Vukanović-Urośević, wielkiego żupana Serbii.

Książę znojemski jako Konrad III Otto od 1161 roku do 1182 roku, książę brneński jako Konrad III Otto od 1177 roku do 1182 roku, książę ołomuniecki jako Konrad III Otto od 1180 roku do 1182 roku, margrabia Moraw jako Konrad III od 1182 roku do 1189 roku, książę Czech jako Konrad III od 25 marca 1189 roku do 9 września 1191 roku.

Około 1176 roku poślubił Hellichę (Heilikę) Wittelsbach (urodzona około 1160 roku, zmarła 13 sierpnia po 1189 roku), córkę Ottona III Wittelsbacha, palatyna bawarskiego i Benedykty von Donau[-Wörth], córki Burkharda V von Donau[-Wörth], hrabiego von Moosburg.

Syn księcia znojemskiego Konrada II, wnuka Konrada I. Od Władysława II otrzymał księstwo znojemskie, po objęciu władzy przez Sobiesława II także księstwo brneńskie w 1173 roku. Brat Heleny znojemskiej, żony Kazimerza "Sprawiedliwego".

Od 1177 roku stał na czele opozycji przeciwko rządom Sobiesława II, a po jego usunięciu przez cesarza Fryderyka I "Barbarossę" w 1178 roku pomagał w opanowaniu kraju księciu Fryderykowi. Wkrótce ponownie stanął na czele opozycji, która w 1182 roku zbuntowała się przeciwko Fryderykowi i wybrała Konrada III na władcę Czech.

Wygnany Fryderyk schronił się wówczas na dworze cesarza Fryderyka I "Barbarossy". Na sejmie Rzeszy w Ratyzbonie zastraszeni Czesi zgodzili się ponownie przyjąć Fryderyka za księcia. Dzięki mediacji cesarskiej doszło do pojednania między pretendentami. Cesarz w ramach rekompensaty mianował Konrada II margrabią i postawił go na czele wyjętych spod jurysdykcji czeskiej Moraw. Odtąd ziemie te miały być bezpośrednim lennem cesarskim. Stało to się jednak przyczyną wojny czesko-morawskiej w 1185 roku. Ostatecznie Konrad II został zmuszony uznać zwierzchność książąt czeskich.

W 1185 roku pokonał pod Lodenicami wojska Fryderyka dowodzone przez Przemyśla I Ottokara, usiłujące usunąć go z Moraw. Ugoda z księciem Fryderykiem doszła w 1186 roku i zapewniła Konradowi III sukcesję na tronie czeskim.

W 1189 roku Konrad II Otto został ostatecznie księciem czeskim, rezygnując z tytułu margrabiego. Państwo Przemyślidów zostało zjednoczone.

Po objęciu władzy w 1189 roku ogłosił pierwszą kodyfikację czeską jako zbiór praw czeskich zwanych "statutem Konrada II Ottona" i potwierdził rycerstwu przywilej dziedziczności otrzymanych nadań ziemskich. Jako lennik cesarski w 1190 roku wyruszył na czele czeskich oddziałów posiłkowych na wyprawę Henryka VI do Włoch.

W 1190 roku jako władca Czech towarzyszył w wyprawie koronacyjnej Henryka VI do Włoch. Tam też zmarł w wyniku zarazy w trakcie odwrotu wojsk cesarskich spod Neapolu.

Pochowany w klasztorze Montecassino, we Włoszech. Prochy zostały później przewiezione i złożone w Katedrze St. Veit, w Pradze.

Żonę Konrad III Otton Hellichę, córka palatyna Ottona z dynastii Wittelsbachów, bratanicę księcia Bawarii Ottona I Wittelsbacha poślubił około 1176 roku. Jednak Konrad III Otto i Hellicha nie mieli potomstwa, żona księcia zmarła po 1214 roku.

Żródła:

"Poczet książąt i królów Czech" - autor: Przemysław Jaworski

"BIOGRAMY KSIĄŻĄT I MARGRABIÓW MORAW" - autor: Przemysław Jaworski

"Słownik władców świata" - Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza i Kamil Stepan, Kraków 2005

KONRAD [III] OTTO w "MedLands" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk

22-02-2024

19-02-2020