Meinhart II z Hradce (urodzony w 1398 roku, zmarł w Říčany, 3 lutego 1449 roku) herb
Syn Jan "Starszego" z Hradce i Kateřiny z Velhartic.
Senior Hradca od 1417 roku do 3 lutego 1449 roku, senior Neuhaus od 1421 roku do 3 lutego 1449 roku, wojewoda Królestwa Czech od 11 lutego 1431 roku do 22 grudnia 1433 roku, najwyższy burgrabia i administrator Królestwa Czech od 5 października 1436 roku do 1448 roku, regent Czech i najwyższy burgrabia Pragi (najwyższy praski podskarbi) od 9 grudnia 1437 roku do 30 grudnia 1437 roku, regent i najwyższy kapitan Królestwa Czech od 10 maj 1439 roku do 3 września 1448 roku.
Poślubił Markétę von Wallsee (zmarła 3 lutego 1449 roku).
Był członkiem rodziny Neuhaus, linii rodu Vítkovci.
Zaangażowanie Meinharda w zarządzaniu majątkiem rodowym rozpoczęło się, gdy jego ojciec jeszcze żył. Zaangożowany był róznież w działalność publiczną i zaprzyjaźnił się ze swoim krewnym Ulrichem II z Rosenberg. Po śmierci ojciec, który zmarł w 1417 roku, został dziedzicem linii Velhartic seniorów Hradca. W 1418 roku był fundatorem ołtarza w Neuhaus. Chociaż jego ojciec był zwolennikiem husytów, Meinhard stanął po stronie umiarkowanych Utraquists (kalikstyni - pierwotnie określenie wszystkich husytów, później umiarkowany ich odłam z głównym ośrodkiem życia religijnego w Pradze) i katolickiej szlachty. Po śmierci króla Wacława IV w 1419 roku, miał nadzieję, że przedłużenie praw stanowych Czech doprowadzi do odnowy politycznej.
W 1421 roku jego kuzyn Ulryk V z Neuhaus zmarł bez męskiego potomstwa. Meinhard odziedziczył miejscowość Jindřichův Hradec (Neuhaus w języku niemieckim) i majątki wokół Bíkovka na Morawach. Przeprowadził się do zamku Jindřichův Hradec. W lipcu 1421 roku, podczas obrony zamku Rabi, został wzięty do niewoli przez husycką armię dowodzoną przez Jana ikę i przetrzymywaną przez pewien czas na zamku Příběnice.
Podczas oblężenia Křeme w 1423 roku ika wysłał kapitana Jana Hvězda z Vicemilic z kilkoma oddziałami, by zdobyć Telč, gdzie Zdeňek ze Sternbergu działał jako strażnik młodszych braci Meinharda, Johna i Henryka. Gdy Meinhard przybył na ratunek z Johnem z Guttensteinem wraz ze szlachtą na czele oddziału liczący 3000 piechoty. Pokonał w bitwie Jana Hvězda, podobno zabijając 300 Taborytów.
31 października 1425 roku Meinhard walczył w Kamenicach (niemiemiecki - Kamnitz) przeciwko armii Taborytów dowodzonej przez Andreasa Prokopa i Bohuslava ze Schwanberg. Następnie Taboryci spustoszyli kilka posiadłości Neuhaus i miasto Počátky. W listopadzie 1426 roku Meinhard i Prokop zgodzili się na zawieszenie broni. Mniej więcej w tym samym czasie Meinhard pogodził się również z Janem z Neuhaus w Telču, synu szlachcica o tym samym imieniu, który legalnie był właścicielem połowy Neuhaus. Ojciec został wyparty z Neuhaus przez Ulricha V i uciekł do Telč.
W 1427 roku Meinhard walczył po stronie Taborytów przeciwko krzyżowcom, którzy przeprowadzili IV krucjatę przeciwko husytom. Krzyżowcy zostali pokonani 4 sierpnia 1427 roku w bitwie pod Tachowem. W 1428 roku Meinhard zorganizował spotkanie husyckiego przywódcy Prokopa i króla Zygmunta.
W 1431 roku Meinhard walczył w bitwie pod Domalicami (14 sierpnia 1431 roku), pod zamkiem Hertejn w Kdyně. Husyci ponownie pokonali krzyżowców, a zarówno wśród katolików, jak i umiarkowanych Utrakistów rosła chęć negocjowania porozumienia pokojowego. Meinhard publicznie zdystansował się od Taborytów i na sejmie w Kutnej Horze, zażądał, aby mężczyźni zostali wysłani na sobór w Bazylei zwołany 1 lutego 1431 roku przez papieża Marcina V, gdzie mieli powinni promować przyjęcie czterech artykułów praskich. Taboryci nie zgodzili się, a następnie oblegli katolickie miasto Pilzno, gdzie poniósł ostateczną klęskę w bitwie pod Lipanami w dniu 30 maja 1434 roku.
Po powrocie króla Zygmunta do Czech, Meinhard został mianowanym pułkownikiem i burgrabią z Czech w 1437 roku. W czasie nieobecności Zygmunta zajmował stanowisko regenta. Po śmierci Zygmunta w grudniu 1437 roku Meinhard poparł kandydaturę swojego syna Alberta II jako jego następcę. 29 czerwca 1438 roku Albert został koronowany na króla Czech. Meinhard walczył u jego boku przeciwko Taborowi, który sprzeciwiał się wyborowi Alberta. Po śmierci Alberta w październiku 1439 roku delegacja szlachty, w tym Meinhard, George z Podiebradów, Ulrich II z Rosenbergu i Hynek Ptáček z Pirkstein, zaproponowali koronę czeską księciu Albertowi III bawarskiemu.
W ten sposób czeski tron pozostał pusty. Wdowa po Albercie V, Elżbieta Luksemburska, objęła regencję w imieniu swego syna Władysława "Pogrobowca". W tym też czasie znów wybuchł konflikt religijny, pomiędzy katolikami i umiarkowanymi Utrakami po jednej stronie, a ścisłymi Utrakami po drugiej. Kapitan staroczeskiego okręgu, George z Podiebradów, przewodził umiarkowanym Utrakomistom. W 1448 roku zdobył Pragę i zamek. Z powodzeniem wykorzystał militarną presję, by uznać się za nowego władcę Czech.
Meinhard został wzięty do niewoli 9 września 1448 roku w czasie walk na Starym Mieście w Pradze. Początkowo był przetrzymywany w Ratuszu Staromiejskim. Później zabrano go do zamku Poděbrady. Urząd Wysokiego Burgrabia w Czechach otrzymał Zdeněk Konopiský ze ternberki. Syn Meinharda, Ulrich w piśmie z 20 września 1448 roku do George z Podiebradów zażądał zwolnienia ojca. Georg z Podiebradów odmówił i wskazał, że Meinhard będzie sądzony.
Meinhard zachorował i został 1 lutego 1449 roku wypuszczony, pod warunkiem, że powinien się poddać sądowi, gdy zostanie wezwany. Zmarł jednak dwa dni później w Říčanach, w drodze do zamku Karlstejn. Jego ciało zostało zabrane do Jindřichův Hradec, gdzie został pochowany.
6 lutego 1449 roku został utworzony sojusz w Strakonice. Jego członkami byli Henryk IV z Rosenbergu, Zajíc z Hasenburga, Jan z Lichtenburga, Zdeněk Konopiský ze ternberki, Wilhelm "Młodszy" z Ryzmberka i Zdenek Kostka z Postupic, którzy 3 sierpnia 1450 roku oskarżyli Jerzego z Podiebradów o zatrucie Mainharda. Ten zarzut jednak, nigdy nie został udowodniony.
Z Markétą von Wallsee, miał troje dzieci:
Oldřich (zmarł w 1453 roku), zmarł bezpotomnie,
Jan(zmarł w 1421 roku), zmarł bezpotomnie,
Jindřich (zmarł w 1421 roku), zmarł bezpotomnie.
Żródła:
Meinhard of Neuhaus w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
21-07-2020