Mikulá z Husi [Mikulá z Pístného] (urodzony około 1375 roku, zmarł w Pradze, 24 grudnia 1420 roku)
Kapitan Czech od 25 października 1419 roku do 24 grudnia 1420 roku, burgrabia Hus od 1406 roku do 24 grudnia 1420 roku, burgrabia Čichtice od 1415 roku do 24 grudnia 1420 roku, I namiestnik Taborytów, burgrabią Prachatitz od po 1417 roku do 24 grudnia 1420 roku.
I namiestnik Taborytów - najbardziej radykalny odłam husytyzmu powstały po rozpadzie głównego nurtu. Brał udział w wielu bitwach na początku wojen husyckich , ale w drugim roku ich istnienia zginął w wyniku tragicznego wypadku.
Pierwsza wzmianka o nim pochodzą z 1389 roku. Jego pochodzenie należy szukać wśród niższej szlachty z regionu Křivoklát, dlatego Mikulá został pierwotnie napisany z Pístný. Przed 1400 rokiem pojawił się w służbie Izby Królewskiej w Pradze. W 1406 roku został za sprawa króla Wacławem IV wyznaczony burgrabią zamku Hus jako dziedziczny burgrabia. W 1408 roku został zatrudniony jako najemnik w Austrii. Od 1415 roku przyjoł nazwisko z Husa i Čichtice. W sporach religijnych, które powstały w tym czasie, popierał partię Podobojí (sub utraque specie) - przyjmowanie Eucharystii zarówno w postaci konsekrowanej hostii, czyli Ciała Chrystusa, jak i konsekrowanego wina mszalnego z kielicha, czyli Krwi Chrystusa. W lipcu 1419 roku, kiedy Wacław IV odwiedził kościół św. Apollinare, Mikołaj pojawił się przed królem i poprosił go publicznie o przyznanie wolności przyjęcia w ramach obu postaci. Wacława IV przestraszył się prośby i wyrzucił z Pragi Mikuláa, który posłuchał nakazu, ale po spotkaniach z liczna grupą ludzi i zaczął dążyć do zbrojnego oporu.
Wkrótce po śmierci Wacława IV wrócił do Pragi. 4 listopada 1419 roku stanął na czele ataku na Małe Miasto. Po zawieszeniu broni między królową Zofią i Čeněk z Vartenberka, zawartej w dniu 13 listopada, opuścił Pragę i zajmowane Zelená Hora niedaleko Nepomucena i nazwał go Oliwną. Ponieważ jednak nie mógł jej obronić przed Bohuslavem ze vamberka, wycofał się do Taboru, gdzie został wybrany pierwszym z czterech namiestników. Kiedy mieszkańcy Pragi zwrócili się do Tábora o pomoc, Mikulá i ika najechali Pragę. Dzięki doniesieniu, że Oldrich II z Romberka oblegał Tábor, natychmiast udał się do Tábor z 350 konnymi, zgodził się z garnizonem miasta i 30 czerwca 1420 roku zaatakował Oldřicha i krwawo go pokonał. Następnie z kilkoma jeźdźcami (30-40 ludźmi) pospieszył z pomocą mieszkańcom Pragi i ika, którzy oblegali Wyszehrad. Zajął wyspę na Wełtawie na przeciwko Podoli i w ten sposób udaremniono atak Zygmunta, który przybył z zamiarem dostarczenia Wyszehradowi wody. Następnie osiadł na stałe w Pankrác, gdzie 1 listopada przyczynił się do pokonania królewskiej armii.
Jednak po zwycięstwie ludność Pragi i ika 14 listopada, po porozumieniu między stronami, powołano specjalne przesłanie od króla polskiego Władysława o przyjęcie korony czeskiej, Mikołaj zaprzeczył, że Obozy zamierzały zostać wybrany na króla Czech. Prawdopodobnie miał nadzieję, że sam zostanie wybrany. Ponieważ nie osiągnięto porozumienia w tej sprawie, a strony rozstrzygały także między sobą kwestie religijne, sprzeciwiając się w ten sposób nowościom księży z Tabora, 17 listopada udał się do wojska pod Popovice, a po ich podboju na zamek w Letnie. 19 listopada na wsi Stare Miasto a po niej Nowe Miasto urząd radnych Tábora odebrał mu urząd, Mikulá i jego załoga zawarli zawieszenie broni w Letnej, oblężono Říčany i wezwali Praguerów do wysłania mu pomocy.
Mikulá udał się do Pragi i poprosił radnych, aby zgodnie z dawnym traktatem bramy i wieże miejskie były strzeżone wspólnie przez ludność Pragi i Taboru. Radni, znając jego zamiary, nie przystąpili do tego traktatu i po zdobyciu Říčan zwołali w Pradze zjazd dworu i duchowieństwa obu stron w celu rozstrzygnięcia sporów. 10 grudnia 1420 roku, kiedy wszyscy zgodzili się, że spory o wiarę można rozwiązać w domu Petra Zmrzlíka ze Svojína, radni przygotowali obiad w Ratuszu Staromiejskim. Zaproszono do niego osobistości tamtych czasów, m.in. ikę i Mikuláa. Jednak Mikulá odmówił przyjścia, ponieważ mogli go zabić w ratuszu. Wyjechał z Pragi tego samego dnia, przysięgając, że nigdy nie wróci. Jednak kiedy on i jego świta przybyli na most nad Botičem, jego koń przestraszył się, a Mikulá upadł i został poważnie ranny. Został przywieziony do domu Oldřicha z Romberka, którego wcześniej pochwycił, i zmarł w Boże Narodzenie 24 grudnia 1420 roku.
Żródła:
Mikulá z Husi w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Mikulá z Husi a Pístného w "Husite 1371-1485" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
19-07-2020