Richard Graf von Belcredi (urodzony w Ingrowitz, Mähren, 12 lutego 1823 roku, zmarł Gmunden, Górna Austria, 2 grudnia 1902 roku) herb
Syn Eduarda Graf von Belcredi i Marie Gräfin von Fünfkirchen, córki Johanna Franza de Paula von Fünfkirchen.
Gubernator Czech od 28 kwietnia 1863 roku do 27 lipca 1865 roku, administrator Czech od od 27 maja 1864 roku do 27 lipca 1865 roku roku, premier Austrii od 27 lipca 1865 roku do 7 lutego 1867 roku.
W 1854 roku, w Graz poślubił Annę von Welden (urodzona 15 maja 1834 roku, zmarła 28 grudnia 1918 roku), córkę Franz Ludwig Freiherr von Welden, generała austriackiego i Maria Aloysia Adelheid Rosina Josefa Mathilde Freiin vov Aretin.
Para miała syna i dwie córki, w tym:
Ludwig Egbert Richard Gräf von Belcredi (urodzony 4 lutego 1856 roku, zmarł 6 września 1914 roku), poślubił 15 lipca 1885 roku Marie von und zu Franckenstein (urodzona w 1859 roku, zmał w 1938 roku).
Maria Carolina Gräfin von Belcredi (urodzona 6 maja 1858 roku, zmarła 22 stycznia 1912 roku), poślubiła Maximiliana Friedricha Augusta Heinricha Willibalda Huberta Freiherr von Vittinghoff gen. Schnell zu Schellenberg (urodzony 7 lipca 1854 roku),
Carolina Christiane Gräfin von Belcredi (urodzona 20 listopada 1863 roku, zmarła 29 lipca 1923 roku).
Belcredi pochodził z rodziny właścicieli ziemskich na Morawach. Studiował prawo w Pradze i w Wiedniu. W 1854 roku został ustanowiony naczelnym urzędnikiem administracyjnym z zarządu powiatu w Znojmo na Morawach. W 1861 roku dostał się do Sejmu Śląskiego, i został wybrany do Rady Cesarskiej. W 1862 roku został szefem regionalnego rządu austriackiego na Śląsku. W 1864 roku ostatecznie dostał się do Rady i został gubernator Czech w Pradze.
W 1865 roku cesarz Franciszek Józef I odwołał premiera Rainera Austriackiego oraz ministra stanu Anton Schmerling powołując na ich miejsce Belcreda, zadeklarowanego konserwatysty i mianował go do ministrem stanu i premierem Austrii.
Przywództwo rządu było uważane przez niego za osobistą ofiarę i przyjmowane tylko z poczucia obowiązku lojalnego urzędnika. Napisał więc do swojej żony:
"Cesarz ma obsesję na punkcie mnie i powiedział, że w tym smutnym, niebezpiecznym czasie widzi we mnie samego uczciwego człowieka, na którym absolutnie może polegać. Niech szanuję jego sytuację i nie odrzucam jego jedynej nadziei".
15 czerwca 1865 roku Belcredi przedstawił swój program rządu, a 27 lipca 1865 cesarzowi.
Nowy premier, którego gabinet był określany jako "trzyosobowego rządu hrabiów Ministrów", choć faktycznie należał do pięcioosobowego rządu, w sklad którego wszedł, m.in. Alexander von Mensdorff-Pouilly jako minister spraw zagranicznych, Johann Larisch z Moennich jako minister finansów, hrabia Haller jako tymczasowy szef siedmiogrodzkiej Kancelarii i Moritz Esterhazy jako minister bez teki.
Na mocy patentu z 20 września 1865 roku o zawieszeniu "ustawy zasadniczej o Reichsvertretung", Reichsrat został ustanowiony parlamentem Cesarstwa.
Belcredi wypowiedział się przeciwko dalszym ograniczeniom w sprawie wspólnych spraw monarchii i usiłował wprowadzić federalistyczne rozwiązanie problemu narodowościowego, mającego na celu pojednanie z narodami słowiańskimi. Chciał podzielić cesarską Austrię na pięć historycznych obszarów - 1. Niemiecko-Austriacką; 2. Czechy-Morawy-Śląsk; 3. Węgry; 4. Polska-Rosja; 5. Iliria, czyli południowe ziemie słowiańskie, który posiadał własny parlament państwowy. Reichsrat federalny powinien odpowiadać za wspólne kompetencje całej Austrii. Plan ten nie powiódł się z powodu gwałtownego oporu Węgrów, którzy chcieli osiągnąć dualistyczną równowagę. Pod koniec swojej epoki jako premier stał więc dualistą.
Pomiędzy Belcredi i Beustem nie było już podstaw do dyskusji, co wynika z odczytania protokołu Rady Ministrów z 1 lutego 1867 roku. Beust uważał, że nie można spełnić życzeń wszystkich. Dlatego zadaniem rządu jest "poleganie na tych, którzy mają najwięcej witalności [...], a mianowicie na niemieckich i węgierski narodach". Belcredi nie uznał tę decyzję i złożył w tym samym dniu swoją dymisję. 7 lutego 1867 roku nastąpiła zmiana rzadu, na czele którego cesarz powołał na premiera Beusta. Wersja kompromisu wynegocjowana przez Beusta z przedstawicielami Węgier została przedstawiona jako dyktanda dla Reichsratu, który został ponownie zwołany bez węgierskich członków. Konstytucja grudniowa 1867 roku, została uchwalona
Powołanie na premiera Beusta było krótkoterminowym "pragmatycznym" rozwiązaniem, a jego wpływ na politykę Cesarstwa był fatalnym, poczynając od coraz większej odległości między słowiańskimi narodami i monarchią, która trwała aż do upadku Austrii w 1918 roku. Belcredi był zainteresowany międzynarodowym zrozumieniem wewnątrz monarchii. Walczył przeciwko "agitacji narodowej", co było widać w oświadczeniach podczas posiedzenia rządu.
Po odejściu z polityki Belcredi w latach 1881-1895, został mianowany przez cesarza prezydentem Cesarskiego i Królewskiego Sądu Administracyjnego i został mianowany przez monarchę w 1881 roku również został członkiem austriackim dożywotnim parem.
Żródła:
Richard Belcredi w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Richard, Graf von Belcredi w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk