Arnulf (Arnoul) I "Wielki, Stary" Baudouin (urodzony we Flandrii, między 893 a 899 rokiem [bliżej około 888 roku], zamordowany 27 marca 964 roku) herb
Syn Baldwina II "Łysego, Odważnego" Baudouin, II hrabiego Flandrii i d'Artois, hrabiego de Boulogne i de Saint-Pôl, de Guînes i de Lens, dziedziczny opat Saint Bertin i Aelfridy [Elfthrythy, Elftrudy, Elstrudy] Cerdicingas of Wessex, córki Alfreda "Wielkiego" Cerdicingas, króla Wessex, króla Anglosasów.
Hrabia Flandrii i d'Artois od 10 września 918 roku do 952 roku i od 1 stycznia 962 roku roku do 27 marca 964 roku.
Poślubił nieznaną kobietę. W 934 roku poślubił Alix (Adele) Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides] de Vermandois (urodzona między 910 a 915 roku, zmarła w Burgos, 10 października 960 roku), córkę Hér(i)berta II Pépinnide-Caroling-Herbertianie [Herbertides] de Vermandois i Adeli Robertyng de France, córki Roberta I Robertyng, opata de Marmoutier, księcia Frankonii, markiza Neustrii, hrabiego Paryża i de Troyes, hrabia Orléanu i de Tours, hrabiego de Chartres, opata de Saint-Denis, de Saint-Germain-des-Prés, de Saint-Martin de Tours, de Camery i de Villeloin, markiza Bretanii, króla Francji.
Arnulf I kontynuował ekspansję Flandrii na południe, wspierał walkę króla Raoula przeciwko Wikingom, podbijając w 926 roku północne tereny, zdobywa opactwo Saint-Vaast, Douai en Ostrevant i odzyskuje Boulogne i Ternois na swoich siostrzeńcach pojednał się z Héribertem II de Vermandois w 934 roku, opiera się naciskom Normanów księcia Williama, najeżdżając Ponthieu, odbiera Montreuil hrabiemu Herluinowi w 939 roku, zabija księcia Normandii Wilhelma podczas zjazdu w 942 roku, zabezpiecza swoją pozycję w Montreuil w 949 roku, ale musi oddać Artois, Ostrevant, Ponthieu i Amiens królowi Lothairowi.
Był najstarszym synem Baldwina II "Łysego" i Aelfthryth, córki Alfreda "Wielkiego", króla Anglii. Został nazwany na cześć swojego przodka, świętego Arnulfa z Metzu, w celu podkreślenia związków swojej rodziny z dynastią Karolingów.
Arnulf rozszerzył władzę hrabiów Flandrii na południe, zajmując Artois, Ponthieu, Amiens i Ostravent. Swoje władztwo rozszerzał zręcznie lawirując między stronami konfliktów, które wstrząsały w X wieku królestwem zachodniofrankijskim. Był to najpierw konflikt Karola III "Prostaka" i Roberta I "Walecznengo", później konflikt króla Ludwika IV "Zamorskiego" z baronami.
Podczas swojej ekspansji na południe Arnulf musiał zmierzyć się z księstwem Normandii. Toczył wieloletnią walkę z tamtejszym księciem, Wilhelmem I "Długim Mieczem". Konflikt doprowadził ostatecznie do zamordowania Wilhelma przez ludzi Arnulfa w 943 roku, kiedy normandzki książę przybył na negocjacje z hrabią.
Pod koniec rządów ustało niebezpieczeństwo najazdów wikingów i Arnulf mógł poświęcić się sprawom wewnętrznym swojego hrabstwa, usprawniając jego zarząd.
W 958 roku mianował swojego syna Baldwina współrządcą hrabstwa, ale ten zmarł już w 962 roku. Dwa lata później zmarł Arnulf i jego następcą został jego nieletni wnuk.
Hrabia Arnoul I i jego pierwsza żona, mieli jedno dziecko:
Hildegarda (urodzona przed 933 rokiem, zmarła 10 kwietnia 990 roku), żona: Dirk II (urodzony w 930 roku, zmarł 6 maja 988 roku), hrabiego de Holland.
Hrabia Arnoul I i jego druga żona, mieli czworo dzieci.
Żródła:
Arnulf I Wielki w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
ARNOUL de Flandres w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
ARNOUL de Flandres w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Flandre(s) Vlaanderen "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Vermandois, Valois & Vexin "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
20-07-2024