Baldwin [Baudouin] VII "Hapkin" Baudouin (urodzony między 1092 a 1093 rokiem, zmarł w Roulers, 17 czerwca 1119 roku) herb
Syn Roberta II "Jerozolimskiego" Baudouin, XI hrabia Flandrii i hrabia Artois i Clémence Anscarids (Anscarii)-d´Ivrea-de Mâcon-Bourgogne [Unrochides-Ivrea-de Mâcon], regentki Flandrii, córki Wilhelma I "Wielkiego" Anscarids (Anscarii)-d´Ivrea-de Mâcon-Bourgogne [Unrochides-Ivrea-de Mâcon], hrabiego Palatynatu Burgundii i Macon.
XII hrabia Flandrii i Artois od 5 października 1111 roku do 17 lipca 1119 roku.
Poślubił w 1110 roku (rozwód we wrześniu 1110 roku) Agnes [Havoise] Cornouaille-Fergent de Bretagne (urodzona pomiędzy 1101 a 1102 rokiem, zmarła po 1118 roku, a prawdopodobnie przed 1128 roku), córkę Alaina IV "Młodszego" Cornouaille-Fergent, hrabiego Kornwalii, Rennes, Nantes i de Leon i ksiecia Bretanii i Ermengardy "Błogosławionej" Ingelger-Anjou (Gâtinais-Anjou) Andegaweńską, córki Fulka IV Ingelger-Anjou (Gâtinais-Anjou), hrabiego Andegawenii.
Hrabią Flandrii został po śmierci swojego ojca, który utonął podczas wyprawy przeciwko królowi Anglii i księciu Normandii Henrykowi I.
Rok po uzyskaniu władzy na dwór Baldwina przybył rycerz Heliasz z Saint-Saëns razem ze swoim wychowankiem, którym był Wilhelm "Clito", syn starszego brata króla Henryka, przez wielu uznawany za prawowitego władcę Anglii i Normandii. Heliaszowi i Wilhelmowi udało się przekonać Baldwina VII do zbrojnego poparcia roszczeń pretendenta. Zawiązano koalicję, w skład której, oprócz Baldwina i Wilhelma, weszli jeszcze hrabia Andegawenii Fulko V i król Francji Ludwik VI "Gruby".
Wojna rozpoczęła się wraz z rebelią normandzkich baronów w 1118 roku. Wezwali oni na pomoc Baldwina, który zajął sporą część księstwa Normandii, jednak jego dalsze postępy zahamowała ciężka rana, jaką odniósł podczas oblężenia Arques we wrześniu 1118 roku. Działania wojenne wznowiono rok później, ale nie skończyły się one szczęśliwie dla Baldwina, który zmarł 17 lipca od ran odniesionych w bitwie pod Bures-en-Brai.
W 1110 roku ożenił się z Agnieszką, córką Alana IV Ferganta, księcia Bretanii, i Ermengardy, córki Fulka IV, hrabiego Andegawenii. Baldwin i Jadwiga nie mieli razem dzieci. W 1118 roku Baldwin ustanowił dziedzicem hrabstwa swojego ciotecznego brata, Karola Duńskiego, który po jego śmierci został kolejnym hrabią Flandrii.
Baldwin rządził Flandrią twardą ręką i surowo karał przestępców. Zachowały się informacje kronikarzy o wrzuceniu pewnego złodzieja do kotła z wrzącą wodą, czy też o powieszeniu dziesięciu innych złodziei na targu w Thourout.
Żródła:
Baldwin VII Hapkin w "WikipediA"
BAUDOUIN w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Boudewijn VII Hapkin w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Flandre(s) Vlaanderen "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
01-08-2024