Jan I de Dampierre (urodzony w Dampierre, między 1267 a 1275 rokiem, zmarł w Brugge, między 28 października 1329 roku a 31 stycznia 1330 roku) herb
Syn Gui [Gwidona] I de Dampierre, seniora de iure uxoris de Béthune, de Dendermonde, de Richebourg, de Warneton, de Avouée d'Arras i de Gand, hrabiego Flandrii i para Francji, margrabiego de iure uxoris de Namur i Isabelle Wigérides Limburg-Luxembourg, dziedziczki de Namur, córki Henryka V Wigérides Limburg-Luxembourg, hrabiego Luksemburga, de La Roche i d'Arlon.
Gubernator de Namur od 5 listopada 1297 roku do 2 października 1298 roku, hrabia de Namur od 2 października 1298 roku (faktycznie od 7 marca 1305 roku) do między 28 października 1329 roku a 31 stycznia 1330 roku, senior de L'Ecluse od między 1330 a 1331 roku do między 28 października 1329 roku a 31 stycznia 1330 roku, regent Flandrii od stycznia 1300 roku do 18 sierpnia 1304 roku, senior de Rouilles od 1298 roku do między 28 października 1329 roku a 31 stycznia 1330 roku.
W 1308 roku poślubił Małgorzatę Robertyng-Capet-Clermont (urodzona w 1289 roku, zmarła w Paryżu, 20 stycznia 1309 roku), córkę Roberta Robertyng-Capet de France, hrabiego de Clermont-en-Beauvaisis i de Charolais, seniora de Creil, de Saint-Just-en-Chaussée i de SassyLe-Grand, seniora de iure uxoris de Bourbon i Béatrice Robertyng-Capet-Bourgogne, dziedziczki de Bourbon, córki Jeana Robertyng-Capet-Bourgogne, seniora de Charolois. Poślubił (kontrakt) w Paryżu 6 marca 1310 roku, (potwierdzony) w Poissy w styczniu 1313 roku Marię Robertyng-Capet-d'Artois (urodzona w 1291 roku, zmarł w Wijnendaele we Flandrii, 22 stycznia 1365 roku), regentki de Namur, seniorę de Méraude (Merode), de Wijnendale, de Torhout, de Langemark i de Roeselare, córkę Filipa Robertyng-Capet-d'Artois, seniora de Conches, de Nonancourt, de Damfront i de Mehun-sur-Yevre i Blanki Robertyng-Capet-Dreux, córki Jana II [IV] Robertyng-Capet-Dreux, II hrabiego de Richmond i para Anglii, księcia Bretanii.
Zaręczony we wrześniu 1290 roku z Blanką de France, córką Filipa III, króla Francji i jego drugiej żony Marii de Brabant, później żonę Rudolfa III, księcia Austrii.
Jego ojciec mianował go gubernatorem hrabstwa Namur w Gent 5 listopada 1297 roku, ale Guy de Dampierre zachował tytuł markiza Namur aż do swojej śmierci w 1305 roku. Następnie scedował jego prawa na hrabstwo 2 października 1298 roku, na mocy czego został Jean I hrabią de Namur.
W latach 1296-1298 przebywał wraz z ojcem w niewoli w Paryżu. W 1300 roku zawarł traktat z różnymi miastami w kraju Liege, który oddał je pod jego opiekę. Odzyskał miasto Lille od króla Francji15 sierpnia 1302 roku po 15-dniowym oblężeniu.
We wrześniu 1304 roku zakładając swoją kwaterę główną w klasztorze Marquette, nie odważył się zaatakować armii Filipa "Pięknego", która oblegała Lille. Nie mogąc przyjść z pomocą oblężonym, miasto zostało zdobyte przez króla 15 września.
Jego ojciec został ponownie uwięziony w Paryżu i walczył ze swoim bratem Guyem, hrabią Zelandii, Francuzami, których pokonali pod Courtrai , ale został pokonany w 1304 roku pod Mons-en-Pévele. Pokój z Francją został podpisany w 1307 roku.
W 1307 roku złożył hołd Wilhelmowi I d'Avesnes, hrabiemu Hainaut dla hrabstwa de Namur i senioratu de Poilvache W 1308 roku hrabia Karol de Valois ogłosił się markizem de Namur, poślubiając Katarzynę de Courtenay, wnuczkę Baudouina II de Courtenay, byłego markiza de Namur. Ale Filip "Piękny", król Francji, zdecydował się na korzyść Jana. Podczas gdy Jan I towarzyszył cesarzowi Henrykowi VII w podróży do Włoch , jego druga żona Marie d'Artois doznała buntu z powodu podniesienia zbyt wysokich podatków. Bunt został stłumiony dopiero w 1313 roku, przy pomocy Arnoula V, hrabiego de Looz.
W 1314 roku cesarz nadał mu panowanie nad Cambrai. Objął go w posiadanie, odprawił urzędników biskupa Cambrai, dopuścił się kilku awantur i został ekskomunikowany aż do 1317 roku. Następnie toczył wojnę z biskupem de Liege Adolphe de La Marck w latach 1318-1322.
Po raz pierwszy ożenił się w 1308 roku Marguerite de Clermont, córka Roberta de France, hrabiego Clermont i Béatrice, pani Bourbon. Małgorzata zmarła bardzo szybko, nie rodząc dzieci. Następnie ożenił się po raz drugi w 1309 roku z Marią d'Artois, córka Filipa d'Artois, pana de Conches i Blanki de Bretagne. Mieli 11 dzieci.
Żródła:
Jean I de Namur w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Jean de Flandre w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Maison de Dampierre "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Namur "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
JEAN de Flandre w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
JEAN de Flandre w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
04-07-2024