Tomasz II Arduinci (urodzony na zamku Montmélian, w 1199 roku lub 1202 roku, zmarł w Chambéry, 1 lutego 1259 roku) herb
Syn Tomasza I Arduinci, hrabiego Sabaudii, Aosty i Moriany i Beatrix (Margarety) de Geneva, córki Williama I de Geneva, hrabiego Genewy.
Hrabia Sabaudii, Aosty i Moriany jako Thomas II od między 24 czerwca a 13 lipca 1253 roku do 1 lutego 1259 roku, senior Piemontu od 1 marca 1233 roku do 1 lutego 1259 roku, markiz de Torino i d'Ivrei, hrabia de jure uxoris Flandrii i Hainaut jako Thomas od 2 października 1237 roku do 5 grudnia 1244 roku, cesarski wikariusz generalny Świętego Cesarstwa Rzymskiego dla północnych Włoch (Piemontu i Lombardii) od 1248 roku do 1 lutego 1259 roku, książę Kapui od 1252 roku do 1 lutego 1259 roku.
2 kwietnia 1237 roku poślubił Joannę I Baudouin (urodzona w Walencji, w 1200 roku, zmarł w Opactwie Marquette, 5 grudniu 1244 roku), hrabine Flandrii i Hainaut, córkę Baldwina IX [VI, I] Baudouin, hrabiego Flandrii, hrabiego de Hennegau, I cesarza Cesarstwa Łacińskiego i Marii Tyobald [DeChampagne-Blois], regentki Flandrii, córki Henryka I "Szczodrego"Tyobalda [DeChampagne-Blois], hrabiego Szampanii, de Brie, de Troyes i de Meaux. Między 1245 a 1251 roku poślubił Beatrice di Fieschi (urodzona w Villa Fieschi, około 1230 roku, zmarła w Sabudii na zamku w du Bourget, 8, 9, 12 lub 15 lipca 1283 roku), córkę Tedisio III di Fieschi, hrabiego de Lavagna i Simona di Camilla, córka Ottobona di Camilla, seniora di Capocorso.
Tomasz urodził się około 1199 roku w Guichenon - lub 1202 roku (według strony MedLands) - w Château de Montmélian, jednym z ośrodków politycznych hrabiów Sabaudii. Był synem Tomasza I, hrabiego Maurienne i Sabaudii, oraz Béatrice-Marguerite de Geneve (znanej również jako Béatrice de Geneve lub Marguerite de Faucigny, córki hrabiego Williama I. Jest on być może szóstym dzieckiem i czwartym synem według genealogii wskazanej przez historyka Demotza lub trzecim synem zgodnie z Archiwami Departamentu Sabaudii i Górnej Sabaudii.
Tomasz, podobnie jak jego bracia, był przeznaczony do kariery kościelnej. Był pierwszym prepozytem kościoła w Walencji, następnie kanonikiem Lozanny w latach 1224-1227, a następnie kanonikiem Lyonu.
Po śmierci ojca w 1233 r.oku nowym hrabią Maurienne i Sabaudii został jego starszy brat Amédée. Tomasz II ściągnął habit kapłański w 1235 roku. Amédée IV mianował go generałem porucznikiem swoich stanów, ale funkcje te nie sprawował długo. Dał mu Piemont jako apanage, czyli posiadłości Humbertian poniżej zamku Aveillane (niedaleko Suzy), czyli na południe od doliny Susa. W 1236 roku zamieszkiwał na dworze francuskim wraz ze swoją siostrzenicą Małgorzatą de Provence, królową Francji, żoną Ludwika IX.
Król Francji Ludwik IX nadał mu Ordre de la Coste de Genest i pasował na rycerza, jak większość młodych panów przybywających nw Sens. Król Francji, polubiwszy go, trzymał go blisko siebie, zatrudniał go w swoich armiach i powierzał mu ważne negocjacje. W 1237 roku pozwolił mu poślubić Joannę hrabinę Flandrii i Hainaut, najstarszą córkę i dziedziczkę Baldwina IX, cesarza łacińskiego Konstantynopola, po śmierci jej męża Ferranda z Flandrii.
Tomasz pozostał w Gandawie przez siedem lat, aby rządzić swoimi nowymi stanami. Musi wspierać poważne walki z księciem Brabancji. Prawie na stałe przebywa we Flandrii i Hainaut.
W 1243 roku Tomasz II Sabaudzki nadal nie miał potomków. Jego żona jest o krok od śmiertelnej choroby, a on jest o krok od przejścia swoich wielkich lenn na szwagierkę Małgorzatę z Flandrii. Ludwik IX, król francuski, zwrócił się następnie do hrabiego Amédée IV Sabaudzkiego o przyznanie jego bratu apanażu, który prawdopodobnie zrekompensuje mu to, co musi stracić. Zostając wdowcem w 1244 roku, scedował swoje prawa do Flandrii na swojego siostrzeńca przez małżeństwo Wilhelma III z Dampierre i wrócił do Sabaudii.
Jego brat "oddał mu wszystkie ziemie, jakie posiadał w Piemoncie, podlegające suwerenności i jurysdykcji". Demotz wskazuje jednak, że akt dokonany w Belley nadał mu tytuł pana Piemontu, nie podając jednak szczegółów na temat rzeczywistego majątku Tomasza z wyjątkiem "poniżej Aveillane" (zamek Veillane w dolinie Susa).
W czerwcu 1247 roku walczył u boku swego brata hrabiego Amédée IV, najwyższego dowództwa armii cesarskiej, sojuszników papieża w północnych Włoszech. W następnym roku cesarz Fryderyk II Świętego Cesarstwa Rzymskiego nadał mu prawa i lenna w Piemoncie, w tym w miastach Ivrea i Turyn, Moncalieri i Castelvecchio. Uczynił go swoim cesarskim wikariuszem generalnym dla północnych Włoch.
Bliskość cesarza Fryderyka II przyniosła mu ekskomunikę. W czerwcu 1251 roku, zauważył to papież Innocenty IV, przyznając mu list o niekrzywdzeniu i potwierdzony w 1252 roku. Kilka miesięcy później poślubił swoją siostrzenicę Béatrice Fieschi. Małżeństwo to umożliwiło także hrabiemu Sabaudii uzyskanie zdjęcia ekskomuniki.
W 1252 roku w testamencie hrabiego Amédée IV zastosowano zwyczaj przewidujący jako swego następcę swego syna Bonifacego, przy czym w przypadku zaginięcia tego ostatniego bez potomków sukcesja przypadłaby jego wujowi Tomaszowi. Po śmierci Amédée w 1253 roku Tomasz II rządził stanami swojego siostrzeńca Bonifacego (wówczas 9-letniego) aż do osiągnięcia pełnoletności w 1253 roku. Tomasz uzyskał od brata pozwolenie na budowę rezydencji nad brzegiem jeziora Châtillon, w pobliżu ujścia Leysse, gdzie dwór zbierał się i biesiadował.
Zdaniem Samuela Guichenona, jego bracia Pierre i Philippe wykluczyli go z sukcesji i narzuciliby mu noszenie lazurowej szaty w herbie rodowym.
Papież Innocenty IV powierzył mu regencję dziedzictwa Kościoła i nadał mu tytuł wielkiego gonfalonniera. Władcy uważają go za swego arbitra. Król Anglii i król Nawarry konsultowali się z nim w kilku sporach i poddali się jego decyzjom.
W 1254 roku Tomasz II podpisał traktat z Montferratem, wiedząc, że jego ojciec podpisał już traktat w 1224 roku, jednak polityka ekspansji Sabaudii w Piemoncie niepokoiła markiza Montferratu. Wybuchła wojna i w 1254 roku Tomasz został pojmany. Musi porzucić swoje prawa na lewym brzegu Padu i na Place de Carignan.
23 lutego 1255 roku, konflikt był kontynuowany przeciwko Wilhelmowi VII, markizowi Montferratu, został pokonany pod Montebruno przez wojska Republiki Asti i wzięty do niewoli. Wolność została mu przywrócona dopiero na mocy upokarzającego traktatu, który został złamany przez Ryszarda z Kornwalii, króla Niemiec, brata Henryka III, króla Anglii. Nie miał czasu na odnowienie swoich spraw, gdyż zmarł w 1259 roku.
Tomasz zmarł w 1259 roku w Chambéry, prawdopodobnie został otruty. Jego ciało przewieziono do Aosty, gdzie pochowano go w katedrze.
Tomasz w 1237 roku poślubił hrabinę Flandrii i Hainaut, Joannę, która nie urodziła mu córkę. Następnie, po owdowieniu, ożenił się z siostrzenicą papieża papieża Innocentego IV, Beatrice Fieschi, córką hrabiego Lavagna, Teodoro Fieschiego i jego żony Simony. Z Beatrice Fieschi Tommaso miał czworo dzieci. Witryna MedLands dodaje:
Contesson di Savoie (zmarła około 14 stycznia 1264 roku),
Alicja di Savoie (urodzona w 1252 roku, zmarła w 1277 roku).
Żródła:
Thomas II de Piémont w "WikipediA"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Thomas II w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Flandre(s) Vlaanderen "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
13-07-2024