Wilhelm II de Dampierre (urodzony około 1196 roku, zmarł 3 września 1231 roku) herb
Syn Gui [Gwidona] II de Dampierre, wicehrabiego de Troyes, seniora de Dampierre, de Bures, de Saint-Just, de Saint-Dizier, seniora de iure uxoris Bourbon, konstabla Szampanii i Mahaut I de Bourbon, seniory de Bourbon córki Archambauda VII "Młodego" de Bourbon.
Senior de Dampierre, de Saint-Dizier, Noyel i de Moëslains od 18 stycznia 1216 roku do 3 września 1231 roku, wicehrabia de Troyes od 18 stycznia 1216 roku do 3 września 1231 roku, konstabl Szampanii od 1183 roku do 3 września 1231 roku.
Poślubił pomiędzy 18 sierpnia a 15 listiopada 1223 roku Małgorzatę II Baudouin (urodzona w Walencji, 2 czerwca 1202 roku, zmarła w Ghent, 10 lutego 1280 roku), hrabinę Flandri i Hainaut, hrabinę de Mons, de Vlaanderen de Henegouwen, de Valenciennes i d'Ostrevant, córkę Baldwina IX [VI, I] Baudouin, hrabiego Flandrii, hrabiego de Hennegau, I cesarza Cesarstwa Łacińskiego i Marii Tyobald [DeChampagne-Blois], regentki Flandrii, córki Henryka I "Szczodrego"Tyobalda [DeChampagne-Blois], hrabiego Szampanii, de Brie, de Troyes i de Meaux.
Wilhelm II był młodszym synem Gwidona II de Dampierre i Matyldy z Bourbon. Jego dziad Wilhelm I de Dampierre uzyskał godność konetabla Szampanii, co znacząco podniosło prestiż rodu i umożliwiło wchodzenie jego członków w związki małżeńskie z przedstawicielami najmożniejszych rodów Francji. W 1221 roku Wilhelm przejął od swego starszego brata dobra rodowe de Dampierre i de Saint-Dizier oraz godność konetabla Szampanii. Planował poślubić Alicję, córkę hrabiego Szampanii Henryka II i zarazem wdowę po królu Cypru Hugonie I, jednak papież Innocenty III odmówił dyspensy wymaganej ze względu na bliskie pokrewieństwo potencjalnych małżonków.
W 1223 roku Wilhelm poślubił Małgorzatę, siostrę ówczesnej hrabiny Flandrii Joanny. Tym razem, mimo identycznego stopnia pokrewieństwa jak w przypadku Alicji, nie czekał na niezbędną dyspensę; uzyskał ją po długich staraniach dopiero w 1230 roku, gdy na świecie było już czworo dzieci z tego małżeństwa. W 1244 roku, po śmierci siostry, Małgorzata objęła tron flandryjski. Rozpoczął się wówczas konflikt o zapewnienie następstwa po jej śmierci pomiędzy Wilhelmem a Janem d'Avesnes, synem Małgorzaty z pierwszego małżeństwa, które zostało unieważnione przez papieża w 1215 roku, choć faktycznie trwało jeszcze kilka lat.
Konflikt o sukcesję flandryjską został rozsądzony przez króla Francji Ludwika IX "Świętego" w 1246 roku (a więc już po śmierci Wilhelma), przyznając potomkom Wilhelma prawo do sukcesji w hrabstwie Flandrii, a Janowi i jego potomkom w hrabstwie Hainaut. Spór między rodzinami trwał mimo to nadal.
Wilhelm został pochowany w klasztorze cystersów w Orchies, który ufundowała Małgorzata aby uczcić pamięć Wilhelma. W 1257 roku klasztor wraz z grobem Wilhelma został przeniesiony do Flines.
Z zawartego w 1223 roku małżeństwa z Małgorzatą flandryjską (zmarłą w 1280 roku) pochodziło pięcioro dzieci.
Żródła:
Wilhelm II z Dampierre w "WikipediA"
Maison de Dampierre "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Hainaut Hennegau "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Famille & seigneurs d'Avesnes "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Comtes de Flandre(s) Vlaanderen "Racines et historie"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
14-07-2024