Irena Emma Elżbieta d'Orange-Nassau zur Lippe-Biesterfeld (urodzona w pałacu Soestdijk koło Utrechtu, 5 sierpnia 1939 roku) herb
Córka Bernarda zur Lippe-Biesterfeld, księcia-małżonka Holandii i Juliany d'Orange-Nassau, królowej Holandii, córki Wilhelminy d'Orange-Nassau, królowej Holandii i Henryka Nikloting Mecklemburg-Schwerin, książę Niderlandów.
29 kwietnia 1964 roku w Kaplicy Borghese w bazylice Santa Maria Maggiore w Rzymie, 29 kwietnia 1964 roku (rozwiódła się w Hadze 27 maja 1981 roku) poślubiła Huga Karol (Karol VIII) [Carlos-Hugo de Borbón-Parma y Borbón] Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spain-Parma (urodzony w Paryżu, 8 kwietnia 1930 roku, zmarł w Barcelonie, 18 sierpnia 2010 roku), tytularnego księcia Parmy i Piacenzy, księcia Asturii, księcia of San Jaime, księcia Madrytu, pretendenta do tronu hiszpańskiego.
Urodziła się tuż przed II wojną światową w pałacu Soestdijk i po otrzymaniu chrztu, rodzina księżniczki uciekła do Anglii i zamieszkała od 31 maja 1940 roku w Buckingham Palace. Wojenne lata Irena spędziła w Kanadzie, skąd wróciła w 1945 roku z jej rodziną do Holandii.
W młodości nauczyła się jazdy na koniu i żeglugi. Naukę rozpoczęła w Kanadzie, potem uczęszczała do lieceum w Baarn. W Utrechcie podjęła studia języka hiszpańskiego, po których rozpoczęła pracę jako tłumacz. Podjęła również religioznawstwo katolickie w Rzymie, gdzie w styczniu 1964 roku, ochrzciła się w obrządku katolickim. Chrztu dokonał kardynał Alfrink. Wkrótce zostaje zatrudniona prze księcia Karola Hugona de Bourbon-Parma, co powodując skandal w kręgach Protestantów. Po krótkiej wizycie księcia Karol Hugona, w Holandii Irena i Karol Hugo zawarli związek małżeński 29 kwietnia 1964 roku w Rzymie, na którym rodzina Królewska z Holandii była nieobecna. Ponieważ ona wzięła ślub bez wymaganego zaakceptowania przez holenderski parlament i królowej Holandii, został pozbawiona jej prawa do tronu Holandii.
W okresie małżeństwa Irena pomagała mężowi w ruchu karlistowskim. Poślubiła księcia Hugona Karola Burbon-Parma bez zgody niderlandzkiego parlamentu, co wykluczyło księżniczkę Irenę i jej potomstwo z sukcesji niderlandzkiego tronu.
Jej mężem został Karol Hugo, z którego związku miała czworo dzieci:
Carlosa Javiera Bernardo Sixto Maríi (urodzony 27 stycznia 1970 roku), tytularny książę Parmy, po nim potomstwo,
Margarity Maríi Beatriz (urodzona 13 października 1972 roku), hrabina Colorno, żona: Edwina de Roy van Zuydewijn (urodzony 19 czerwca 1966 roku), przedsiębiorca; żona: Tjalling ten Cate (urodzony 23 grudnia 1975 roku), prawnik,
Jaime Bernardo (urodzony 13 października 1972 roku), książę San Jaime, hrabia Bardi, po nim potomstwo,
Maríi Caroliny Cristiny (urodzona 23 czerwca 1974 roku), księżnej Gernica, markizy Sala; żona: Albert Alphons Ludgerus Brenninkmeijer (urodzony 16 maja 1974 roku).
27 maja 1981 w Hadze, rozwiodła się z męża i wróciła do Holandii, kiedy jej mąż ruszył się do USA. Po rozwodzie przyjęła tytuł księżniczki Holandii, d'Orange i zur Lippe-Biesterfeld i miomo to nadal ma prawo do tytułu księżniczki de Bourbon-Parma.
Żródła:
"WŁADCY BENELUKSU - Genealogia domów panujących w Niderlandach, Belgii i Luksemburgu"- autor: Przemysław Jaworski - 2018
Irene, princess of the Netherlands w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
15-01-2023
02-05-2022
26-04-2022