Maria Wiktoria Charlotta Henrietta Dal Pozzo (urodzona w Paryżu, 7 sierpnia 1847 roku, zmarła w San Remo, 8 listopada 1876 roku) herb
Córka Karola Emanuela Dal Pozzo, księcia di Cisterna-d'Asti, markiza di Garessio i Voghera, hrabiego di Barbaresco, Bonvicino, Briga, Diano, Neive, Perno, Ponderano, Romagnano, Viverone, barona di Salerano, Signore di Banchette, Camburzano, Ceretto, Cimena, Coggiola, Donelasco, Grinzane, Montecalvo, Olesi, Salussola, S. Germano, S. Marzano, Torrazza Coste, Vettigni, Consignore di Altessano, Boione, Borriana, Borzone, Castellengo, Gattieras, Magnano, Pralormo, Reano, Ruffia, Strambinello, Tronzano, Valdengo, barona Cesarstwa Francuzów, senatora Królestwa Sardynii i Ludwiki Karoliny, hrabiny de Mérode-Westerloo, córki Werner, hrabiego de Merode.
VI kiężna di Cisterna-d'Asti, markiza di Garessio i Voghera, hrabiego di Barbaresco, Bonvicino, Briga, Diano, Neive, Perno, Ponderano, Romagnano, Viverone, barona di Salerano, Signore di Banchette, Camburzano, Ceretto, Cimena, Coggiola, Donelasco, Grinzane, Montecalvo, Olesi, Salussola, S. Germano, S. Marzano, Torrazza Coste, Vettigni, Consignore di Altessano, Boione, Borriana, Borzone, Castellengo, Gattieras, Magnano, Pralormo, Reano, Ruffia, Strambinello, Tronzano, Valdengo od 9 sierpnia 1847 roku do 30 maja 1863 roku, Jej Królewska Wysokość Księżna d'Aosta od 30 maja 1863 roku do 16 listopada 1870 roku i od 11 lutego 1873 roku do 8 listopad 1876 roku, Jej Królewska Mość Królowa Hiszpanii od 16 listopada 1870 roku do 11 lutego 1873 roku.
W Turynie, 30 maja 1867 roku poślubiła Amadeusza I Sabaudzkiego (urodzony w Turynie 30 maja 1845 roku, zmarł w Turynie 18 stycznia 1890 roku ) księcia d'Aosta, króla Hiszpanii i Indii.
11 lutego 1873 roku Amadeusz I Sabaudzki, król Hiszpanii, zasiadający na tronie od czasów rewolucji, która zdetronizowała Izabelę II, zrezygnował z praw do korony dla siebie i dla swoich następców. Tegoż dnia kongres i senat, połączone w Radę Państwa, proklamowały Pierwszą Republikę. Rządy Amadeusza trwały dwa lata i czterdzieści dwa dni, podczas których starał się wyjść obronną ręką z całkowicie beznadziejnej sytuacji: arystokracja burbońska nie przestawała bojkotować monarchy, przezywając go Włochem i cudzoziemcem, mimo że większość Burbonów to byli Francuzi, nie mówiąc już o austriackich Habsburgach. Owe 770 dni i dwie godziny upłynęły mu pośród obojętnego ludu, kpin ze strony utytułowanej szlachty, anonimów, pogróżek, zamachów, sześciu kryzysów rządowych i jednej wojny domowej - karlistowskiej, na północy kraju. "Pomyliłem się w dobrej wierze - wyjaśnił monarcha w swojej mowie pożegnalnej - i zwracam wam koronę".
Rozgoryczona przykrościami, jakie musiała znosić w Madrycie, mądra i pobożna Maria Wiktoria Dal Pozzo, małżonka Amadeusza, nie chciała ani dnia dłużej pozostawać w pałacu.
Mimo że jeszcze nie doszła do sił po niedawnym porodzie, który miał miejsce trzynaście dni wcześniej, o świcie 12 lutego na noszach zniesiono ją po schodach do głównego wejścia Alkazaru, gdzie rodzina królewska spotkała się ze swoimi nielicznymi wiernymi przyjaciółmi, którzy przybyli, by ją pożegnać. Gwardia sprezentowała broń i król usadowił żonę w powozie, który odwiózł ich do pociągu jadącego do Portugalii. Z czternastu posłów i senatorów wyznaczonych przez parlament do towarzyszenia parze królewskiej pojawiło się zaledwie pięciu. Na granicy w Badajoz Amadeusz i Maria Wiktoria pożegnali się z każdym z nich.
Jego marzenie o tronie Hiszpanii skończyło się.
Przybycie Amadeusza i Marii Wiktorii do Turynu pewien świadek opisywał następująco: "Od stacji aż do rezydencji miasto wypełniał tłum ludzi, oczekujących, wznoszących okrzyki na ich cześć. Księżna, blada jak śmierć, była niezwykle wzruszona tymi okrzykami, wydawanymi przez ponad trzydzieści tysięcy Judzi. Do oczu cisnęły się jej łzy. Tak się postarzała, jakby to nie dwa, a dziesięć lat upłynęło od chwili, kiedy jej głowę ozdobiła korona Hiszpanii".
Zdrowie Marii Wiktorii zdecydowanie pogorszyło się od ostatniego porodu. Zżarta gruźlicą zmarła w San Remo trzy lata później, w wieku zaledwie dwudziestu dziewięciu lat. Została pochowana w bazylice Superga w Turynie.
Amadeusz i Maria Wiktoria mieli trzech synów:
Emanuel Filiberto (urodzony 13 stycznia 1869 roku, zmarł 4 lipca 1931 roku), książę d'Aosta,
Wiktor Emanuel (urodzony 24 listopada 1872 roku, zmarł 10 października 1946 roku), hrabia Turynu,
Luigi Amadeo (urodzony 29 stycznia 1873 roku, zmarł 18 marca 1933 roku), książę Abruzzi.
Żródła:
"Puste korony. Zapomniani królowie i królowe" - Juan Balansó, przekład Ewa Morycińska-Dzius
Maria Wiktoria del Pozzo della Cisterna w "Wikipedia"
genealogia dell Pozzo w "Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk