Beatrycze I Guilhemid-Sunifred z Urgel Prowansalska (urodzona w 1234 roku, zmarła w Nocera 23 września 1267 roku) herb

Córka Rajmunda Berengara V Guilhemid-Sunifred z Urgel, hrabiego Prowansji i Beatryczy Sabaudzkiej, córki Tomasza I hrabiego Sabaudii.

Hrabina Prowansji i de Forcalquier od 19 sierpnia 1245 roku do 23 września 1267 roku.

31 stycznia 1246 roku w Aix-en-Provence Karol I Robertyng-Capet-d'Anjou (urodzony w marcu 1226 roku, zmarł w Foggie 7 stycznia 1285 roku) król Neapolu i książę Benewentu, król Sycylii, hrabia Andegawenii, Prowansji i Maine, podesta Florencji, król Jerozolimy, tytularny król Jerozolimy.

Rajmunda Berengara IV początkowo miał dwóch chłopców, urodzonych martwych, potem na świat przyszły cztery córki - z których każda poślubiła króla. Rajmund postanowił, że jego następczynią zostanie Beatrycze. Zmarł Rajmund 19 sierpnia 1245 roku. Jakub I król Aragonii, w nadziei na zjednoczenie Prowansji i Tuluzy, zaplanował małżeństwo z Beatrice, ale kiedy ojciec zmarł król francuski interweniował, by papież odmówić zawiązania tego małżeństwa.

Kiedy hrabia zmarł, Beatrice stała się jednym z najbardziej atrakcyjnych dziedziczek w średniowiecznej Europie. Różni zalotnicy próbowali porwać dziedziczkę, więc matka - Beatrice Sabaudzka, umieściła Beatrice w bezpiecznej twierdzy, otoczona zaufanymi ludzimi, a następnie poprosiła papieża o jej ochronę. W Cluny w grudniu 1245 roku, w poufnych dyskusjach między papieżem Innocentym IV, a królem Ludwikiem IX Francuskim oraz matką Karola I - Blanką Kastylijską hrabiną Andegaweńską. Postanowiono, że za wsparcie Ludwika IX i papieża militarne, papież pozwoli Karolowi I poślubienie Beatrycze z Prowansji.

Młoda hrabina w 1246 roku, poślubiła Karola I Andegaweńskiego, króla Sycylii i Neapolu, tytularnego króla Jerozolimy, hrabiego Andegawenii i Maine. Dzięki temu ożenkowi został on także hrabią Prowansji i Forcalquier. Karol i Beatrycze mieli razem czterech synów i trzy córki: Ludwika, Blankę, Beatrycze, Karola II "Kulawego" (króla Neapolu), Filipa, Roberta i Elżbietę lub Marię (żonę króla Węgier Władysława IV Kumana).

W maju 1247 roku, Karol i Beatrice przyjechali do Melun, gdzie Karol został pasowany na rycerza przez jego brata króla Ludwika IX. Beatrice towarzyszyła Karolowi w VII krucjacie w 1248 roku, kierowanej przez Ludwika IX. Zanim odjechali na krucjatę, Karol i Beatrice spotkał się z matką w Beaucaire zawarli umowy dotyczącą Prowansji. Beatrice Sabaudzka na czas ich krucjaty miła sprawować regencję, a po ich, w zamian za rezygnację z władzy miała otrzymał dochody z hrabstwa.

Beatrice urodziła swoje pierwsze dziecko w Nikozji, syna. W 1250 roku, połączyli się z rycerzami krucjaty w Acre. Karol i Beatrice, wraz z kilkoma innymi szlachcicami, wyjechali do cesarza Fryderyka II, aby poprosić go, na wsparcie krucjaty wojskiem. Jednak cesarz, który został ekskomunikowany prze papieża, potrzebował swoją armię do walki z papieżem i odmówił. Karol i Beatrice zostali zmuszeni do wyjazdu z Lyon i spotkać się z papieżem.

W 1251 roku, powrócili do Prowansji, gdzie wybuchł otwarty buntu przeciwko Beatrice Sabaudzkiej. Jednak w lipcu 1252 roku Karolowi udało się pokonać buntowników. W listopadzie 1252 roku, zmarła Blanka Kastylijska zarządzająca Andegawenią. Karol i Beatrice musieli wyjechać do Paryżu, gdzie Karol złożył hołd lenny królowie Francji ze swoim bratem Alfonsem. W 1252 roku papież zaoferował Karolowi Królestwo Sycylii, ale Karol zajęty innymi sprawami, nie posiadają wystarczających środków zignorował ofertę.

Karol i Beatrice Boże Narodzenie spędzili w Paryżu, gdzie Małgorzata, królowa Francji i siostra Beatrice, publicznie obraził ją w 1259 roku, by: "Beatrice nie siedziała przy rodzinnym stole, bo nie jest królową, jak jej siostry". Małgorzata miał nadzieję sprowokować siostry do zdradliwych zachowań i do inwazji na Prowansję, jako pretendentki do hrabstwa. Beatrice "z wielkim żalem", udał się do Karola, a on podobno powiedział jej: "Bądź spokojna, bo wkrótce będziesz królową".

Kiedy nowy papież przyznaje Karolowi - Królestwa Sycylii, pojawił się nowy pretendent do tronu sycylijskiego - Manfred. Kolejny rywal do zdobycia tronu Sycylii był siostrzeńcem Beatrice, Edmund, ale wkrótce okazało się, że Karol był bardziej obiecującym kandydatem. W celu osiągnięcia korny sycylijskiej, Karol potrzebował wojska i w tym celu poprosił o wsparcie Beatrice. Zaapelowała do wszystkich swoich rycerzy, jak również młodych ludzie z Francji do wsparcia, Karola i zobowiązała się do zastawienia wszystkich swoich klejnotów.

Karol udał się najpierw do Rzymu, a Beatrice jesienią z pozostałą armia przekroczyła przełęcz alpejską. Zajęło im to około sześciu tygodni, aby dotrzeć do Rzymu. Oboje zjawili się w Rzymie, gdzie zostali koronowani na króla i królową Sycylii, 6 stycznia 1266 roku. Po uroczystościach koronacyjnych, Beatrice została w Rzymie z niewielkimi siłami, natomiast Karol wyjechał do Benewentu. Po zwycięstwie męża, zamieszkali na zamku w Melfi.

Przyczyną jej śmierci nie została odnotowana. Beatrycze Prowansalska zmarła w 1267 roku w Nocerze, ale Karol przeniósł jej ciało do Aix-en-Provence.

Z małżeństwa z Karolem I miała:

Ludwik (urodzony i zmarł w 1248 roku),

Blanca (zmarła w 1269 roku), poślubiła Roberte III de Dampierre (zmarł w 1322 roku), hrabiego Flandrii,

Beatrice (zmarła w 1275 roku), poślubiła Filipa I de Courtenay (zmarł 15 grudnia 1283 roku), tytularny cesarz Cesarstwa Łacińskiego,

Karol II "Kulawy" (zmarł 6 maja 1309 roku), król Neapolu, hrabia Andegawenii, Maine, Prowansji i Forcalquier,

Filip (zmarł 1 stycznia 1277 roku), książę Achai i Morei, tytularny król Tesalonik,

Robert (zmarł w 1265 roku),

Isabel (Elżbieta Maria) (zmarła w 1261 roku), poślubiła Laszlo IV (zmarł w 1290 roku), króla Węgier.


Żródła:

Beatrice of Provence "w Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk


Beatrycze Prowansalska "Kobiety w polityce"