Konradyn (Konrad "Młodszy") Hohenstaufen (urodzony w Wolfstein, 25 marca 1252 roku, ścięty w Neapolu, 29 października 1268 roku) herb
Syn Konrada IV Hohenstaufen księcia Szwabii, króla Neapolu i Sycylii, Niemiec i Elżbiety Wittelsbach, córki Otto II Wittelsbacha księcia Bawarii, palatyna Reńskiego.
Książę Szwabii jako Konrad IV od 21 maja 1254 roku do 29 października 1268 roku. Król Neapolu i Sycylii jako Konradyn od 21 maja 1254 roku do 1258 roku. Król Neapolu i Sycylii de iure jako Konradyn od 1258 roku do 29 października 1268 roku. Tytularny król Jerozolimy jako Konrad III od 21 maja 1254 roku do 29 października 1268 roku. Król Niemiec jako Conrad V od 21 maja 1254 roku do 1266 roku.
Zapewne w Bambergu lub w Norymberdze pod koniec października 1266 roku (per procura) poślubił Zofia Wettin von Landsberg (urodzona po 1258 rokiem, zmarła w Weissenfels, 14 sierpnia 1318 roku), córkę Dytryka "Mądrego" Wettina margrabiego von Landsberga i Heleny Welf Askańskiej, córki Jana I Welfa Askańskiego margrabiego Brandenburgii.
Wzmiankowany czasami jako Konrad V krol Świętego Cesarstwa Rzymskiego lub Konrad V Niemcki, choć nigdy nie udało mu się panować w Niemczech. Został uznany za króla Niemców, Sycylii i Jerozolimy przez niemieckich zwolenników Hohenstaufenów w 1254 roku.
Ostatni prawowity męski spadkobierca dynastii Hohenstaufen. Stracił ojca w 1254 roku i wychował się na dworze wuja - Ludwika II, księcia Bawarii.
Niewiele wiemy o jego wyglądzie i charakterze, z wyjątkiem, że był "piękny jak Absalom - postać biblijna, bardzo dobrze mówił po łacinie". Jego ojciec powierzył mu opiekę nad kościołem w Sycylii, gdzie rywalizował z papieżem Innocenty IV o wpływy, co wywołało nienawiść papieża względem Konrardyna, zapoczątkowane przed laty, za poanowania dziadka - Fryderyka III. Następca Innocentego, papież Aleksander IV, kontynuowa tą politykę, zastapienia Hohenstaufenów na tronie sycylisjkim. Po osadzeniu się na tronie niemieckim, Alfons X, król Kastylii zakazał wyboru Konradyna na króla Rzymian.
Swoje panowanie Konradyn rozpoczął mająć dwa lata, w jego imieniu regencję na Sycylii objął brat przyrodni Manfred Hohenstaufen, w Szwabii jego wuj, w Jerozolimie przedstawiciel domu królewskiego z Cypru. Na Sycylii Manfred w okresie swojej regencji uzurpował sobie władzę królewską i przejął tron.
Mimo wszystko przyjął tytuł Król Jerozolimy i Sycylii, nastepnie Konradyn przejął księstwo Szwabii w 1262 roku i pozostał przez jakiś czas w księstwie. W 1258 roku po rozpuszczeniu fałszywych pogłosek o śmierci Konradyna, Manfred koronował się na krola Sycylii. W 1266 roku hrabia Karol I Andegaweński, zaproszony przez nowego papieża Klemensa IV, na Sycylię zdołął pokonanać i zabitć Manfreda w bitwie pod Benevento, a następnie zająć południowe Włochy. Posłowie gibelinów przybyli do Bawarii i wezwali Konradyna do przybycia do Włoch i objęcia ojcowskiej schedy. Pozostawił księstwo szwabskie, przeszedł Alpy i wydał manifest w Weronie, określając swoje roszczenia do Sycylii.
Bez względu na zdradę swojego wuja Ludwika i innych sprzymierzeńców, którzy wrócili do Niemc oraz brak środków do walki, został ogłoszony królem Sycylii, przez jego zwolenników - gibelinów - zarówno na północy i jak i na południu Włoch rozpoczęły się walki o koronę dla Konrardyna. Pawia, Pisa i Siena popaprły mołodego Konrardyna. We wrześniu 1267 roku hiszpańska flota wylądował na Sycylii w Sciacca. Większość wyspy zbuntował się przeciwko rządom Andegawenów. Tylko Palermo i Messina pozostał lojalne wobec Karola Andegaweńskiego. Bunt rozprzestrzenił się na Kalabrię i Puglie.
W listopadzie 1267 roku został obłożony klątwą przez papieża Klemensa IV, który zwołał przeciwko niemu krucjatę, ale flota zwolenników Konrardyna zwyciężyła Karola. W lipcu 1268 roku Konradyn uroczyście wjechał do Rzymu. Po wzmocnieniu swoich sił, ruszył w kierunku Lucera, aby połączyć się z Saracenami, którzy osiedlili się tam od czasu panowania jego dziadka. 23 sierpnia 1268 roku jego wielonarodowa armia składająca się z Włochów, Hiszpanów, Rzymian, Arabów i Niemców napotknął się na wosjska Karola pod Tagliacozzo, w górzystej okolicy, w centrum Włoch. Żołnierze Konradyna przystapili do grabierzy i podziałem łupów, gdu po chwili zostali zaatakowani przez Francuzów, którzy odnieśli zwycięstwo. Uciekający z pola walki, pozostawili Konradyna, ktory uciekł do Rzymu, skąd próbował przepłynąć na Sycylię. Jednak został aresztowany i przekazany w ręce Karola z Anjou, który uwięził go w Castel dell'Ovo w Neapol, wraz z margrabią Fryderykiem I Badeńskim. Obaj zostali osądzeni jako zdrajcy, i 29 października 1268 roku zostali ścięci.
Wraz ze śmiercią Konradyna w wieku 16 lat, dynastia Hohenstaufenów wymarła. Jego szczątki, wraz z margrabim Fryderyku Badeński, zostały wystawione w kościele klasztornym Santa Maria del Carmine w Neapolu, gdzie zostały pochowane przez matkę. W 1847 roku Maksymiliana Bawarski, wybudował marmurowy posąg wykonany przez Bertela Thorvaldsen.
Królestwo Jerozolimy przeszło na spadkobierców jego pra-pra-babki Izabeli Jerozolimskiej. Starszym dziedzicem był Hugo z Brienne, kuzyn ojca Konradyna. Iinny kuzyn Hugo III Cypryjski pełnił funkcję regenta w Jerozolimie, utrzymał się w Królestwie i przejął tron jako Hugo Jerozolimski. Kuzynka Konrardyna, Maria z Antiochii również zgłosiła roszczenia do tronu.
Dziedziczka Królestwa Sycylii i Księstwa Szwabii był jego ciotka, Margareta, przyrodnia siostra ojca, która ożeniła się z Albertem, landgrafem Turyngii.
Sycylia przeszła w ręce Karola z Anjou, którego w 1282 roku po nieszporach sycylijskich (30 marca) został wygnany z Sycylii, a Sycylią zawładneli Aragończycy.
Najpierw bez chrześcijańskiego pochówku pochowany w Neapolu, a następnie został przeniesiony i pochowany kościele w Santa Maria del Carmine.
Żródła:
Conradin "w Wikipedii" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Konradyn "w Wikipedii"
"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert