Alfons I (Alfonso Marie Joseph Albert di Borbone) Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Two Sicilies (urodzony w Caserta 28 marca 1841 roku, zmarł w Cannes 26 maja 1934 roku) herb
Syn Ferdynanda II Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Two Sicilies "Król Bomba" króla Obojga Sycylii i Marii Teresy Habsburg-Baudemont-Vaudemont-Lotaryńskiej, córki Karola Ludwika Habsburg-Baudemont-Vaudemont-Lotaryńskiego, arcyksięcia austriackiego, księcia cieszyńskiego.
Hrabia di Caserta od 1841 roku. Książę Kalabrii od 8 zcerwca 1886 roku do 27 grudnia 1894 roku. Tytularny król Obojga Sycylii jako Alfons I i tytularny król Jerozolimy jako Alfons, głowa Królewskiej Rodziny Burbonów Sycylijskich i wielki mistrz zakonu konstantynskiego św. Jerzego od 27 grudnia 1894 roku do 26 maja 1934 roku.
W Rzymie 8 lipca 1868 roku poślubił Antoniettę Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Sicilies (urodzona w Neapolu 16 marca 1851 roku, zmarła w Freiburg-im-Breisgau 12 września 1938 roku), córkę Franciszka di Paola Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Sicilies, hrabiego di Trapani i Izabeli Habsburg-Baudemont-Vaudemont-Lotaryński-d'Este, arcyksiężnej Austrii, księżnej Toskany.
Początkowo, w chwili narodzin, Alfons był czwarty w "kolejce" do tronu sycylijskiego. Przed nim było jego trzech starszych braci - Franciszek, późniejszy król, Lodovico, hrabia Trani i Alberto, hrabia Castrogiovanni. 12 lipca 1844 roku, Alberto zmarł na dwa miesiące przed swoimi piątymi urodzinami - oczywiście bezdzietnie, i Alfons znalazł się na trzecim miejscu w "kolejce". 22 maja 1859 roku, zmarł ojciec chłopców - Ferdynand II, a królem został Franciszek II. Franciszek II nie miał dzieci ze swoją żoną - Marią Zofią Bawarską, i Lodovico został następcą tronu, a Alfons był już drugi w "kolejce" do tronu.
W 1861 roku podczas wyprawy "Tysiąca czerwonych koszul", pod dowództwem Giuseppe Garibaldi'ego, Królestwo Obojga Sycylii zostało przyłączone do Królestwa Sardynii i Piemontu. Był to element zjednoczenia wszystkich państewek włoskich w jedno królestwo, pod berłem króla Wiktora Emanuela II. Franciszek II stracił tron, ale pozostał królem tytularnym, a raczej pretendentem do tronu sycylijskiego. 8 czerwca 1886 roku, zmarł Lodovico. Pozostawił jedynie córkę Marię Teresę, księżniczkę Obojga Sycylii, która jako kobieta nie mogła dziedziczyć tronu. Alfons został następcą tronu do 27 grudnia 1894 roku, kiedy zmarł Franciszek II. Alfons został tytularnym królem Obojga Sycylii i głową Królewskiej Rodziny Burbonów Sycylijskich.
Po bezpotomnej śmierci króla Franciszka II, hrabia Alfons I odziedziczyl wszystkie prawa do tronu Królestwa Obojga Sycylii, jak równiez kontynuowal nadawanie zakonnych inwestytur, chociaz nie posiadal beneficjów zakonnych. W 1908 roku zreformowal statuty, wprowadzajac nowe kategorie i stopnie, a takze dopuszczajac do zakonnych struktur kobiety i osoby nie mogace wylegitymowac sie odpowiednim pochodzeniem. Hrabia Caserty odnowił również ściśle kontakty ze Stolica Apostolska, w rezultacie czego m.in. papież Pius X powołał w 1910 roku pierwszego kardynała-protektora dla zakonu, natomiast w 1918 roku papież Benedykt XV zaaprobowal oficjalny kalendarz świat zakonnych (przypadajacych: 23 kwietnia - dzień św. Jerzego; 14 wrzesnia - uroczystosc Podwyzszenia Krzyza Świetego
Alfons poślubił swoją kuzynkę - księżniczkę Marię Antoniettę, córką Francesco, hrabiego Trapani (syna Franciszka I króla Obojga Sycylii). Para miała 12 dzieci.
Żródła:
Alfons Sycylijski (hrabia Caserty) "w Wikipedii"
"Zakon Konstantyniański św. Jerzewgo" - dr Mariusz Affek