Dobroniega (Dobronega, Dobrognewa) Maria Rurykowiczówna (urodzona przed 1012 rokiem, zmarła zapewne w Krakowie w 1087 roku) herb
Córką Włodzimierza Rurykowicza "Wielkiego" wielkiego księcia kijowskiego i nieznanej z imienia jego drugiej żony, córki Konrada I Wetterau księcia szwabskiego (inni podają iż była córką Jarosława I "Mądrego" wielkiego księcia kijowskiego i Ingegery (Anny) Olafsttodir, córki Olafa III króla Szwecji.
Miedzy 1038 a 1039 rokiem zawiera w Krakowie związek małżeński z Kazimierzem I Karolem "Mnichem, Odnowicielem" Piastem (urodzony 25 lipca 1016 roku, zmarł 28 listopada 1058 roku) księciem polskim.
Dzięki "Rocznikom Krakowskim" znajdujemy dwie pewne informacje o żonie Kazimierza "Odnowiciela". W zapisku pod rokiem 1087 skryba podał datę jej śmierci oraz imię Dobroniega. Imienia tego nie pozostawił potomności nawet ruski latopis, krajan żony polskiego władcy. Właściwie wszystkie fakty z życia księżnej szczelnie ukryła przeszłość. Małżeństwo Kazimierza z ruską księżniczką miało charakter przede wszystkim polityczny. Młody władca w początkowym okresie rządów potężnym do niedawna państwem napotykał na same tylko trudności. Czesi zagarnęli Śląsk, wywieźli skarbiec. Polski książę mógł w tej sytuacji wiele skorzystać na przychylności Niemiec i Rusi. Dzięki matce Rychezie mógł liczyć na życzliwość zachodniego sąsiada, należało jeszcze sprzymierzyć się ze wschodnim. Ruś znajdowała się wówczas u szczytu potęgi i sojusz ten mógł procentować. Pisze o tym dość bałamutnie Marcin Bielski w swojej kronice. Dajmy małą próbkę jego stylu: "Aby się też mógł poratować powinowactwem jakiem, z porady starszych wstąpił (Kazimierz) w przyjaźń z Jarosławem księciem ruskim, siostrę jego Marię, która szła z matki cesarzów konstantynopolskich pojął sobie za żonę i po niej wziął posag niemały. Przyprowadzona tedy do Krakowa z wielkim dostatkiem i potem do Gniezna, a tam koronowana, zwłaszcza gdy przeszła na wiarę rzymską, której imię dano Dobrogniewa. Zaczem król Kazimierz (też go Bielski koronuje w Gnieźnie) wrócił państwa Jarosławowi, które mu był zabrał dziad jego Bolesław, a on mu też obiecał pomagać przeciw każdemu nieprzyjacielowi".
Ślub Dobroniegi z Kazimierzem miał miejsce w Krakowie w roku 1038 lub 1039, bo kronikarz zanotował, że w roku 1039 urodził się ich pierwszy syn;
Bolesław II (urodzony około 1042 roku, zamordowany 22 marca 1081 roku), król Polski, po nim syn.
Potem przyszli na świat jeszcze trzej chłopcy:
Władysław I Herman (urodzony około 1043 roku, zmarł 4 czerwca 1102 roku), książę polski, książę Mazosza, po nim potomstwo,
Mieszko (urodzony w 1045 roku, zmarł w 1065 roku), zmarł bezpotomnie,
Otto (zmarły jako niemowlę w 1048 roku).
Światosławę (urodzona na przełomie 1041 i 1044 roku lub 1046 i 1048 roku, zmarła 1 września 1126 roku), żona: Wratyslawa II (urodzony około 1032 roku, zmarł 14 stycznia 1092 roku), króla Czech.
Związek ten okazał się korzystny jeszcze z jednego powodu. Polski władca spowinowacił się z wieloma dworami w Europie. Jarosław, brat polskiej księżnej, powydawał bowiem swe córki za królów Francji, Norwegii i Węgier, a jedną chciał wyswatać z władcą Niemiec Henrykiem III. Nie ulega wątpliwości, że w tych staraniach pośredniczył Kazimierz, blisko związany przecież z cesarskim dworem. Małżeństwo nie doszło do skutku, ale poselstwo Jarosława zostało godnie przyjęte i bogato obdarowane. Książę ruski nie szczędził krwi swych żołnierzy aby pomóc szwagrowi. Pospieszył mu w sukurs przeciw Miecławowi i pomógł w odzyskaniu Mazowsza.
Dobroniega przeżyła męża o prawie trzydzieści lat, była świadkiem sukcesów i upadku najstarszego syna, Bolesława "Śmiałego". Zmarła prawdopodobnie w Krakowie, już za panowania młodszego syna, Władysława Hermana.
Żródła:
"Małżeństwa królewskie - Piastowie" - Jerzy Besala,
"Poczet królów i książąt polskich" - Marek Urbański,
"Poczet królowych i żon władców polskich" - Marek Urbański,
"Poczet polskich królowych i księżnych" - Zbigniew Satała,
"Poczet polskich królowych, księżnych i metres" - Zbigniew Satała,
"Polskie królowe" - Edward Rudzki (tom. I).
05-04-2024