Otton Piastowicz (urodzony około 1000 roku, zmarł w 1033 roku) herb

Syn Bolesława I "Chrobrego" Piasta króla Polski i Emnildy, córki Dobromira księcia zachodnio-słowiańskiego.

Książę Polski od lipca 1032 roku do 1033 roku i od lipca 1032 roku do 1033 roku.

Imię otrzymał po cesarzu Ottonie III, który być może był jego ojcem chrzestnym. W 1018 roku udał się do niezidentyfikowanego bliżej grodu Cziczani po narzeczoną swojego ojca - Odę miśnieńską, która została w lutym 1018 roku czwartą żoną Bolesława Chrobrego.

Po śmierci ojca Otto nie otrzymał własnej dzielnicy. Sprzymierzył się ze swoim przyrodnim bratem Bezprymem przeciwko Mieszkowi II. Ten ostatni skazał obu na wygnanie: Bezprym trafił na Ruś, Otto do Niemiec (być może na dwór swojej siostry Regelindy). W 1031 roku połączony atak sił ruskich i niemieckich doprowadził do upadku Mieszka II; polski król musiał uchodzić do Czech, a do Polski powrócili jego bracia. Rządy objął Bezprym. W tym czasie popsuły się jego stosunku z Ottonem. W efekcie w pierwszej połowie 1032 roku Otto i Mieszko II Lambert zorganizowali spisek, który doprowadził do zamordowania Bezpryma.

7 lipca 1032 roku cesarz Konrad II podzielił w Merseburgu Polskę pomiędzy Mieszka II, Ottona i ich stryjecznego brata Dytryka. Nie wiadomo jakie ziemie objęli poszczególni przedstawiciele rodu Piastów.

W 1032 roku obejmuje wspólne rządy z Mieszkiem II i Dytrykiem, po wyznaczeniu osobnej dzielnicy przez Mieszka II, na polecenie cesarza Konrada II. Dzielnicę tą utrzymuje do swojej śmierci w niewyjaśnionych okolicznościach.

Otto zmarł w 1033 roku śmiercią naturalną. Nie jest znane miejsce jego pochowania. Prawdopodobnie zmarł w stanie bezżennym. Nie zachowały się również żadne informacje na temat jego ewentualnego potomstwa.


Żródła:

Otto Piastowicz w "Wikipedii"