Alessandro Filangieri (urodzony w Palermo, 6 września 1740 roku, zmarł w Palermo, 6 lutego 1806 roku) herb
Syn Girolama Filangieri, V księcia di Cutó, generała brygady, feldmarszałka armii Królewskich Burbonów i Bianci La Farina e San Martino, córki Luigi La Farina, markiza di Madonia.
I książę de San Martino, I książę de Fabbrica, barone de Tuzia i San Filippo, senior de Naro od 6 czerwca 1748 roku, VI książę de Cutó, VI markiz de Lucca, VII baron de Miserendino, senior de Santa Margherita, senior de Calcara, Ficarazzi i Aquila od 1777 roku (faktycznie objął 17 marca 1778 roku), baron de San Carlo od 1755 roku, senior San Leonardo do 10 sierpnia 1759 roku, gubernator Messyny, zastępca generalnego Val di Noto, rycerz Zakonu of Mortar, rycerz Orderu S. Gennaro, wicekról Królestwa Sycylii od 1803 roku do 1806 roku.
W Palermo, 28 grudnia 1757 roku poślubił Nicolettę Filangieri y Cordova (urodzona w Palermo, 27 maja 1740 roku, zmarła 29 września 1812 roku), II baronowę di San Carlo od 26 września 1740 roku, córkę Nicola Filangieri, I barona de San Carlo i Angeli Cordova, córki Filippa Cordova, senatora Sycylii.
Alessandro Filangieri La Farina, z książąt Cuto, był synem Girolamo Filangieri , który był generałem brygady i feldmarszałkiem armii Królewskich Burbonów. Urodził się 6 września w starej i szlacheckiej rodzinie w 1740 roku (w 1741 roku według De Spucches i De Lellis) w Palermo, w centralnej dzielnicy Albergheria, przez Girolamo i Bianca La Farina San Martino, najstarszą córkę Luigiego markiza Madonia. Jego matka zmarła w 1746 roku, a jego ojciec Girolamo ożenił się ponownie z Aurorą Morso Bonanno.
Podobnie jak ojciec podjął karierę wojskową, był generałem porucznikiem, w 1785 roku generałem brygady, a w 1794 roku miał stopień marszałka korpusu kawalerii. W 1796 roku, walcząc z siłami napoleońskimi, został ranny i wzięty do niewoli nad Mincio. Po powrocie do ojczyzny w 1799 roku został mianowany namiestnikiem placu mesyńskiego.
Mianowany przez Ferdynanda II namiestnikiem królestwa (termin użyty po raz pierwszy) i generalnym kapitanem Królestwa Sycylii, został zaprzysiężony 16 lutego 1803 roku. Pozostał nim aż do kilku dni przed śmiercią, kiedy w styczniu 1806 roku przyjął Ferdynanda II, który powrócił do Palermo po ucieczce z Neapolu.
Alessandro Filangieri otrzymał inwestyturę księcia Cuto 17 marca 1778 roku. Był, podobnie jak jego ojciec, dzielnym żołnierzem; służył w wojsku króla Neapolu jako "kapitan koni", następnie jako generał porucznik. W 1785 roku był sierżantem wojsk królewskich; zyskał chwałę przede wszystkim podczas kampanii 1795-1796 przeciwko rewolucyjnej Francji: po niefortunnym prowadzeniu operacji wojennych przez różnych obcych dowódców, był pierwszym królestwem, któremu powierzono władzę, między lipcem a wrześniem 1794 roku, w randze marszałka korpusu kawalerii utworzonego przez pułki "Królewski", "Królowy" i "Książęcy". Pod jego dowództwem trzy pułki dzielnie brały udział w operacjach 1796 roku w Lombardii wraz z pułkiem "Neapol", aby otrzymać pochwałę samego Bonapartego; w dniach 29-30 maja 1796 roku w bitwie pod Borghetto, niedaleko Valeggio nad brzegiem Mincio, zginęło wielu oficerów, a Alessandro Filangieri został ranny i wzięty do niewoli.
Alessandro Filangieri wrócił do Królestwa po wymianie jeńców między walczącymi mocarstwami, zobowiązując się nie walczyć ponownie z Francuzami. Po zostaniu wikariuszem generalnym w Val di Noto, w 1799 roku został mianowany namiestnikiem placu w Mesynie.
Mianowany porucznikiem (termin użyty po raz pierwszy) i kapitanem generalnym Królestwa Sycylii, Alessandro Filangieri złożył przysięgę 16 lutego 1803 roku. Mówi się, że ze względu na jego reputację stałego przywiązania do ojczyzny ludność Palermo przyjęła wiadomość o jego nominacji; za jego rządów powstała w Palermo Kongregacja Liguorini - zwana del Redentore, a Akademia Królewska w Palermo uzyskała stopień uniwersytecki w 1805 roku.
Alessandro Filangieri zmarł 6 lutego (4 marca według De Spucches) 1806 roku w Palermo w Albergherii, po przyjęciu w tym mieście Ferdynanda IV, zbiegłego z Neapolu, zdobytego przez Francuzów, i został pochowany w kościele S. Francesco di Paola w rodzinie kaplicy.
Ze związku z Nicoletta Filingeri, II baronessy di Santa Carlo:
Maria Bianca Filingeri (urodzona pomiędzy 25 marcem 1756 roku a 16 grudniem 1761 roku, zmarła 18 sierpnia 1802 roku), księżna di Cutó, żona: Giovanni Emanuele Lucchesi Palli (urodzony 10 lutego 1735 roku, 1 kwietnia 1795 roku),
Girolamo Filangieri (urodzony około 1758 roku, zmarł 23 grudnia 1781 roku), książę di Cutó, książę di Miserendino, po nim potomstwo,
Niccolo Filingeri (urodzony 26 kwietnia 1760 roku, zmarł 1 marca 1839 roku), VII książę di Cutó, po nim potomstwo,
Angela Filingeri (urdzona około 1767 roku, zmarła?).
Żródła:
FILANGIERI LA FARINA, Alessandro, książę Cuto "TRECCANI" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Aleksander Filangieri w "Wikipedia"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
genealogia rodu FILANGIERI tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Alessandro Filingeri w "Geni"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
19-03-2023
26-06-2021