Edmund "of Woodstock, Crouchback" Plantagenet (Gâtinais-Anjou) (urodzony w Greater London, 16 stycznia 1245 roku, zmarł w Bayonne, 5 czerwca 1296 roku) herb
Syn Henryka III Plantagenet (Gâtinais-Anjou), króla Anglii i Eleonor Sunifred z Urgel de Provence, regentki Anglii, córki Raimund Berengar V Sunifred z Urgel, hrabiego Prowensji i Forcalquier.
Hrabia de Chester od 1253 roku do 5 czerwca 1296 roku, hrabia Leicester od 26 października 1265 roku do 5 czerwca 1296 roku, hrabia de Derby od 12 lipca 1265 roku do 5 czerwca 1296 roku, I hrabia Lancaster od 30 czerwca 1267 roku do 5 czerwca 1296 roku, król Sycylii od [nominowany] 14 maja, [inwestura] 18 października 1255 roku do [zwolniony] 8 sierpnia 1264 roku, tytularny król Sycylii od 8 sierpnia 1264 roku do 5 czerwca 1296 roku, Lord Strażnik Pięciu Portów w 1264 roku, Lord Wielki Steward od 1265 roku do 5 czerwca 1296 roku, regent Nawarry od 3 lutego 1276 roku do 16 sierpnia 1284 roku, zarządca Anglii od 9 maja 1269 roku do 20 sierpnia 1274 roku, hrabia de plein droit Szampanii [Champagne] i de Brie od 3 lutego lub między 27 lipca a 29 października 1276 roku do 5 czerwca 1296 roku, dowódca angielski w Walii od 8 sierpnia 1277 roku.
W opactwie Westminster, 8 lub 9 kwietnia 1269 roku poślubił Aveline de Forz (urodzona w Burstwick, Yorkshire, 20 stycznia 1259 roku, zmarła w Stockwell, Surre, 10 listopada 1274 roku), hrabinę of Holderness i of Aumale, córkę Williama de Forz, hrabiego of Aumale, earla of Albemarle i of Holderness i Isabella de Redvers, hrabiny of Aumale, hrabiny of Devon, córki Baldwina de Reviers, earla of Devon, earla Isle of Wight. W Île de France, w Paryżu, 3 lutego lub między 27 lipca a 29 października 1276 roku poślubilł Blanche Robertyng-Capet-d'Artois (urodzona około 1248 roku, zmarła w Île de France, w Paryżu, 2 maja 1302 roku), regentkę Nawarry, córkę Roberta I Robertyng-Capet, hrabiego d'Artois i Mathilde Karoling-Reginar Brabanckiej, córki Henryka II Karoling-Reginar, księcia Brabantu.
W 1254 roku na Edmunda zwrócił uwagę papież Innocenty IV, który poszukiwał kandydata na tron Sycylii na którym zasiadał walczący z papiestwem król Konrad IV Hohenstauf, a po jego śmierci jego przyrodni brat, Manfred. Henryk III z chęcią przystał na papieskie plany. Dopiero po śmierci Innocentego w grudniu 1254 roku i obiorze jego następcy, Aleksandra IV, sprawa nabrała tempa. W październiku 1255 roku Edmund otrzymał inwestyturę na Królestwo Sycylii z rąk papieskiego nuncjusza, Rostanda Massona.
Według Matthew Parisa, po tym jak jego wuj Ryszard hrabia Kornwalii odmówił przyjęcia królestwa Sycylii, papież ofiarował je królowi Henrykowi III, który przyjął je w imieniu swojego syna Edmunda. Edmund królem Sycylii nigdy nie został. Mianowany królem Sycylii przez papieża Innocentego IV 14 maja 1254 roku, w opozycji do Manfreda von Hohenstaufen, zainwestował 18 października 1255 roku, chociaż nigdy nie przybył do kraju i został zwolniony ze wszystkich zobowiązań wobec Sycylii przez papieża 8 sierpnia 1264 roku. Jego kandydatura rozbiła się o wygórowane żądania finansowe papiestwa oraz o opór baronów w kwestii uchwalenia nowych podatków. W efekcie 18 grudnia 1258 roku papież wydał bullę, która cofnęła nadanie Edmundowi Królestwa Sycylii. Steven Runciman tak napisał o tych wydarzeniach: Gdyby Henryk i papież Aleksander byli zdolniejszymi politykami i umiejętniej egzekwowali posłuszeństwo swych poddanych, mogliby osiągnąć swój cel. Dla Sycylii fortunniejszy byłby związek z daleką koroną Anglii niż z Francją, zwłaszcza że książę Edmund wyrósł na inteligentnego młodzieńca o otwartym sercu i jego wasale darzyli go prawdziwym przywiązaniem; okazałby się zapewne dobrym królem i założyłby dynastię szczerze oddaną interesom sycylijskich poddanych. Los jednak oszczędził mu meandrów śródziemnomorskiej polityki i Edmund był niewątpliwie szczęśliwszy jako hrabia Lancaster, niż gdyby był królem Sycylii.
W 1264 roku Edmund został Lordem Strażnikiem Pięciu Portów. W 1265 roku ojciec nadał ma tytuł hrabiego Leicester. W tym samym roku książę został Lordem Wielkim Stewardem. W 1267 roku został hrabią Lancaster. Otrzymał również skonfiskowane ziemie Nicholasa de Segrave'a.
W 1271 roku książę towarzyszył swojemu starszemu bratu Edwardowi w wyprawie krzyżowej do Ziemi Świętej. Niektórzy historycy, w tym autorzy Encyclopedia Britannica, uważają, że od udziału w tej wyprawie wziął się przydomek księcia, "Crouchback", który jest tłumaczony jako "cross back", co ma być nawiązaniem do czerwonego krzyża noszonego przez krzyżowców.
Lancaster zmarł w 1296 roku w wieku 51 lat. Został pochowany w opactwie westminsterskim 15 lipca 1296 roku.
Żródła:
Edmund Crouchback w "WikipediA"
EDMUND "Crouchback/Gibbosus" w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
EDMUND "Crouchback/Gibbosus" w "Medievan Lands"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
18-01-2023
23-12-2019