Małgorzata Jimenez (urodzona w 1128 roku, zmarła w Palermo, w 1182 roku lub w 1183 roku) herb
Córka Garcíi VI Ramírez "Odnowiciela" Jimenez, króla Nawarry i Małgorzaty de L'Aigle [de Laigle], córki Gilberta de L'Aigle [de Laigle], seniora de L'Aigle, hrabiego de jure uxoris de Perche.
Regentka Sycylii od 7 maja 1166 roku do 1171 roku.
W 1171 roku poślubiła Wilhelma I de Hauteville "Złego" (urodzony w Palermo, w 1120 roku, zmarł w Palermo, 7 maja 1166 roku), króla Sycylii.
W 1150 roku poślubiła Wilhelma I de Hauteville "Złego" (ok. 1126-1166) króla Sycylii. Piękna Małgorzata była ignorowana przez męża, który jej nie kochał. Zakochała się z wzajemnością w Maio z Bari.
Z Wilhelmem miała czterech synów: Rogera, księcia Apulii (zmarł przed ojcem), Roberta (zmarł przed ojcem), Wilhelma II (następcę ojca) i Henryka, księcia Kapui.
Wilhelm I zmarł 7 maja 1166 roku, po śmierci którego Małgorzata objęła rządy w Sycylii jako regentka i rządziła do 1171 roku w imieniu małoletniego syna, Wilhelma II. W rządach pomagali jej: kuzyn królowej kanclerz Stefan de Perche, (od 1166 roku do 1168 roku), Walter Ophamil, arcybiskup Palermo i Mateusz d'Ajello, wicekanclerz królestwa.
W dniu koronacji syna Małgorzata ogłosiła amnestię w całym królestwie. Ku irytacji arystokracji admirałem z jej nadania został Piotr, były muzułmanin i eunuch. Królowa nie ufała miejscowym możnym i napisała list do swego kuzyna, arcybiskupa Rothruda z Rouen, aby wysłał do niej jej francuskich krewnych ze strony matki, którzy pomogliby jej w rządach. Hrabia Gilbert z Graviny, krewny Małgorzaty, był wrogiem królowej i Piotra.
Sytuacja regentki pogorszyła się, gdy ten ostatni zbiegł do Tunezji i przeszedł tam z powrotem na islam. Przez to Małgorzata została zmuszona do mianowania swego zdradliwego kuzyna Gilberta catapanem Apulii i Kampanii. Wysłała go na półwysep, który Gilbert miał przygotować na nadchodzącą inwazję cesarza Fryderyka Barbarossy. W tej sytuacji popularność królowej Małgorzaty spadła tak dalece w dół, że na ulicach nazywano ją "Hiszpanką". Po odjeździe Gilberta do Apulii, w Palermo pojawił się przyrodni brat regentki, Rodrigo. Siostra nie chciała mieć z nim do czynienia i mianowała go hrabią Montescaglioso. Miał trzymać się jak najdalej od rządów. Rothrude z Rouen wysłał do niej Stefana z Perche.
W listopadzie1166 roku monarchini mianowała go kanclerzem. W 1167 roku posłała pomoc pieniężną oblężonemu papieżowi Aleksandrowi III, który walczył z ich wspólnym wrogiem, cesarzem Fryderykiem Barbarossą. Potem jednak Małgorzata popełniła straszny błąd mianując Stefana arcybiskupem Palermo. Protestowali przeciwko niej możni i duchowieństwo. Czarę goryczy przelało przybycie jej brata Henryka, który oskarżył siostrę o to, że jest zauroczona swym kochankiem, hrabią Ryszardem z Molise. Te oszczerstwa były bezpodstawne. Henryk zaczął spiskować przeciwko regentce, ale ona i jej współpracownicy byli szybsi. Nakazali mu wyjechać do Hiszpanii.
W 1168 roku niezadowolenie z powodu rządów Nawarczyków i Francuzów na dworze sięgnęło szczytu. Stefan z Perche musiał opuścić Sycylię. Gilbert z Graviny został wygnany. Małgorzata została sama i de facto utraciła władzę. W listach do papieża i Tomasza Becketta, arcybiskupa Canterbury, protestowała przeciwko zdjęciu Stefana z arcybiskupstwa Palermo, ale to niewiele dało. Jej regencja de iure trwała do 1171 roku, kiedy to jej syn Wilhelm II "Dobry" stał się pełnoletni.
Zmarła w Palermo w 1182 lub 1183 roku.
Żródła:
Małgorzata Nawarska"Kobiety w polityce"
23-06-2021