Erik Axelsson Oxenstierna af Södermöre (urodzony w Fiholm w Sudermandii, 13 lutego 1624 roku , zmarł w (Disease) w Frauenburg w Prusach, 23 października 1656 roku) herb
Syn Axel Gustafsson Oxenstierna af Södermör, hrabiego af Södermöre, barona Kimito, gubernatora generalnego Rygi, kanclerza Szwecji, członka Rady Regencyjnej Szwecji, generalnego gubernatora Prus Królewskich, namiestnika Inflant i Finlandii, namiestnika Niemiec i dowódca sił szwedzkich nad Renem i Anny Akesdotter Baat, córki Ake Johansson Baat i Christina Trolle
Friherre (baron) af Ulaborg od 1651 roku od 23 października 1656 roku, gubernator Rewalu i Estonii od 1646 roku do 1651 roku, członek Tajnej Rady od 1651 roku, kanclerz Szwecji od 1654 roku do 23 października 1656 roku, gubernator generalny w Prusach od 23 grudnia 1655 roku do 23 października 1656 roku,
Poślubił 10 września 1648 roku w Turku, Elsa Elisabet Brahe af Visingsborg (urodzona w Szczecinie, 29 stycznia 1632 roku, zmarła w Stegeborg, 24 lutego 1689 roku), córkę Nilsa Abrahamssona Brahe af Visingsborg i Anny Margarety Bielke, córki Svanta Turessona Bielke.
Po studiach w Uppsali, w trakcie których nawiązał przyjazne stosunki z palatynem Karolem Gustawem, za sprawą którego został mianowany - najpierw w 1642 rokuhonorowym rektorem Uniwersytetu, a później w 1643 roku dowódcą pułku konnego. 27 lutego tego samego roku został przyjęty w Senacie, i wyjechał ze Szwecji, aby podjąć dalszą naukę, które trwały do 1645 roku.
W 1645 roku powrócił do Szwecji, gdzie w 1646 roku został mianowany gubernatorem Rewalu i Estonii. Jeszcze tego samego roku został gubernatorem generalnym Inflant mianowany jego kuzyn - Gabriel Bengtsson Oxenstierna i był przełożonym Ericha. Jako gubernator dał się poznać jako dobry administrator i uważał, że: "prawie każdy gubernatora podejmuje istotne działania dla rozwoju kraju".
W 1652 roku Erik Oxenstierna wszedł w skład dworu królewskiego, a wcześniej w 1651 roku został powołany w skład Tajnej Rady Królewskiej. Od 1652 roku stał na czele Kommerskollegium - organu centralnej władzy państwowej w Szwecji nadzorujący sprawy handlu, i sprawował urząd aż do 1653 roku. Po abdykacji królowej Krystyny w 1654 roku został wicekanclerzem Szwecji, i przez cały rok z ojcem, aż do jego śmierci śmierci całkowicie poświęcał się polityce. Po śmierci ojca został mianowany kanclerzem stanu.
Uczestnicząć w rządach za panowania Karola X Gustawa i za panowania Gustawa II Adolfa wspierał ich rządy. W sprawach wewnętrznych i zewnętrznych odgrywał wiodącą rolę. Szwedzki parlament kierowany przez niego wspierał decyzje króla, jednakże podczas "Wielkiej redukcji Karola XI w Szwecji" - konfiskata ziem szlacheckich przez szwedzkiego króla Karola XI. Tak jak poprzednio, ojciec przyniósł do domu Gustawa Adolfa narzeczona Maria Eleonora Hohenzollern, następnie doprowadził do domu Oxenstierna Karola Gustawa, Hedvig Eleonora z Holstein-Gottorp w 1654 roku.
W 1655 roku, w czasie kiedy Karol X Gustaw prowadził walk w Centrlnej Europie, Erich Oxenstiern, prowadził dyplomatyczne potyczki na dworach Europy. W Brandenburgii 19 września 1657 roku podpisał traktat w Wehlau, kończący II wojnę północną między elektorem Brandenburgii Fryderykiem Wilhelmem I a królem polskim Janem II Kazimierzem, który dawał wiekszą suwerenność dla księstwa pruskiego. Następnie podpisał traktat Konigsberg - Królewcu) - dyplomatyczne rozwiązaniem konfliktu, który wybuchł między Szwecją a Brandenburgią zimą 1655/1656, oraz podpisał traktat w Marieburgu - zawarty między Szwecją i Brandenburgią 15 czerwca (kalendarz juliański), 25 czerwca (kalendarz gregoriański) 1656 roku, na mocy którego elektor Brandenburgii został wasalem króla szwedzkiego. 1 września 1656 roku uczestniczył w podpisaniu w Elblągu traktatu z Holendrami, który wiązał wszystkie dotychczasowe umowy mędzynarodowe. 23 grudnia 1655 roku, za swoje zasługi został mianowany gubernatorem generalnym w Prusach, który kiedyś był urzędem jego ojca.
Żródła:
Erik Axelsson Oxenstierna w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Erik Axelsson Oxenstierna w "Wikipedia" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
Erik Oxenstierna af Södermöre w "Geni" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk