Erykidzi - ród rywalizujący ze Swerkerydami o tron szwedzki, których przedstawiciele panowali w Szwecji w latach 1130-1250. Nazwa dynastii pochodzi od imion ich założyciel - króla Eryka "Świętego", ciotecznego brat Sverkera (panował w latach 1156-1160). Panowanie tego rodu oznaczało dla Szwecji okres wewnętrznego niepokoju. Niejednokrotnie zmiana na tronie dokonywała się w sposób krwawy. Ofiarą zamachu padł założyciel rodu Eryk IX "Święty".

Ciągłe spory o władzę królewską skutecznie przyczyniały się także do wzmocnienia roli szwedzkiego możnowładztwa, kosztem pozycji króla. Nieprzypadkowo w czasie rządów Erykidów do prawdziwej potęgi politycznej urósł urząd jarla, obsadzany przez czołowych szwedzkich możnowładców. Pomimo wejścia w okres wewnętrznego osłabienia w drugiej połowie XII wieku Szwecja zanotowała bezsporny sukces w polityce zewnętrznej. Jego autorem był wspomniany już król Eryk IX "Święty", który zorganizował krucjatę przeciw pogańskim jeszcze Finom. Jej powodzenie oznaczało również początek niemal 700-letniego panowania Szwecji nad swoim fińskim sąsiadem. Król Eryk IX jest godny odnotowania także z innego powodu: już bowiem pod koniec XII wieku jego postać stała się przedmiotem kultu, w czym niemałą rolę odgrywała legenda jego antyfińskiej krucjaty i pamięć o okolicznościach jego tragicznej śmierci (został zamordowany w drodze z kościoła). W drugiej połowie XIII wieku stał się on już oficjalnym patronem Szwecji. W 1250 roku do swojego logicznego końca dobiegł proces osłabiania władzy królewskiej i wzmacniania roli możnowładztwa. Wtedy rozpoczęło się bowiem panowanie nowej dynastii: Folkungów, wywodzącej się od Birgera, jednego z wpływowych szwedzkich jarlów (rodem z Óstergotlandii).

02-08-2022