Świety Jan Paweł II "Odnowiciel, Pielgrzym, Wielki"

Karol Józef Wojtyła (urodzony w Wadowicach 18 maja 1920 roku, zmarł w Castel Gandolfo 2 kwietnia 2005 roku) herb

Syn Karola Wojtyły i Emili z Kaczorowskich Wojtyłowej.

Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata, Prymas Włoch, Arcybiskup i Metropolita Prowincji Rzymskiej, Suweren Państwa Watykańskiego od 16 października 1978 roku do 2 kwietnia 2005 roku.

Karol, nazywany Lolkiem, jest najlepszym uczniem w mieście, sportowcem i aktorem amatorem.

Wybór Słowianina, pierwszego od 456 lat nie-Włocha, okazał się dla papiestwa darem Opatrzności. Charyzmatyczny duszpasterz o niezwykłej osobowości, wysportowany poliglota umiejętnie korzystający z mass mediów, a nade wszystko człowiek wielkiej modlitwy podbił wkrótce serca milionów ludzi i wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie. Podczas jego pogrzebu wierni domagali się natychmiastowej kanonizacji, skandując "Santo subito" - "Święty natychmiast".

Pontyfikat bez precedensu w dziejach. Zostało w nim podjęte i zasadniczo ukończone dzieło przetworzenia od podstaw i ponownego przedstawienia całego nauczania, całej praktyki i wszelkich zasobów doświadczenia Kościoła na wszystkich polach życia i działania, we wszystkich formach i wszelkich przejawach. Dzieło trudne do podsumowania, samo w sobie bowiem jest globalnym podsumowaniem dziejowych dokonań Kościoła. Przydomek "Wielki" przysługuje tylko trzem papieżom: św. Leonowi I, który dał Kościołowi syntezę nauki o Jezusie Chrystusie, Bogu-Człowieku, św. Grzegorzowi I, który stworzył ryt i podstawy kultury Kościoła łacińskiego oraz Janowi Pawłowi II, który przedstawił powszechną i otwartą na wszystkich ludzi syntezę kultury chrześcijańskiej.

Yaakov Wise, żydowski historyk mieszkający w Manchester twierdzi, że papież Jan Paweł II miał pochodzenie żydowskie. Yaakov Wise, badacz żydowskiej historii i filozofii zainteresował się pochodzeniem Karola Wojtyły po przyglądnięciu się fotografiom matki Karola Wojtyly, Emilii Kaczorowskiej. Wise pokazał zdjęcia matki Karola Wojtyly kilku osobom, nie informując czyje jest to zdjęcie. "Wszyscy [moi rozmówcy] powiedzieli, że [osoba na zdjęciu] wygląda na Żydówkę. Wobec tego rozpocząłem badania jej pochodzenia" - powiedział Yaakov Wise.

Wise twierdzi, że jakkolwiek ojciec Karola Wojtyły był etnicznym Polakiem, to matka mogła mieć pochodzenie żydowskie. "Emilia Kaczorowka to po angielsku Emily Katz, a Katz jest popularnym nazwiskiem Żydów z Europy Wschodniej" - uważa Wise.

Yaakov Wise przypomina również, że ojciec Emilii - Feliks Kaczowski, był przedsiębiorcą w Bielsku-Białej. Babcia Emilii - ciągnie dalej Wise - nazywała się Maria Anna Scholz, "to po angielsku Schulze, co jest równie popularnym nazwiskiem wśród Żydów, tak samo jak Rybicka, bądź "Ryback", jak nazywała się prababcia Karola Wojtyły, Zuzanna". Wszystkie te nazwiska i ich odpowiedniki znajdują się na cmentarzu żydowskim w Bielsku-Bialej - dodaje Yaakov Wise.

"Pochodzenie Papieża [Jana Pawła II] było badane przez amerykańskich historyków" - mówi Wise - "Ale nikt nie badał korzeni rodzinnych poprzez pryzmat społeczności żydowskiej, a ja jako żydowski historyk, mam dostęp do informacji, o których nie-żydowscy historycy nie wiedzą [że istnieją]".

"Nie czynię żadnych ostatecznych podsumowań" - mówi Wise - "ale twierdzę, że istnieje wiele dowodów na to, że [Papież Jan Paweł II] był Żydem".

"Matka [przyszłego] Papieża pochodziła z żydowskiej społeczności i wyszła za mąż za katolika. [Ten fakt pochodzenia żydowskiego] rzucałby światło na to dlaczego [przyszły] Papież musiał się ukrywać przed Nazistami w listopadzie 1940 roku. Jeśli byłby czystym etnicznie Polakiem, nie byłoby to konieczne".

"Wyjaśnia to również dlaczego ten Papież czuł wielką potrzebę poprawienia stosunków pomiędzy Kościołem w Rzymie a ludem żydowskim" - konkluduje Yaakov Wise.

Naukę gimnazjalną i studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które podjął od 1938 roku ukończył nie bez trudności - na skutek niemieckiej okupacji. Jest aktorem tajnego Teatru Rapsodycznego, pracuje jako robotnik w kamieniołomie i fabryce chemicznej, podkrakowskich zakładach Solvaya. W latach 1942-45 jako seminarzysta uczestniczy w tajnych kompletach Wydziału Teologicznego Uniwersytety Jagiellońskiego. 1 listopada 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Adama Sapiehy. Studiuje teologię w Rzymie, a po powrocie do kraju zostaje wikariuszem w Niegowici i w Krakowie, potem prefektem i duszpasterzem akademickim. W 1948 roku otrzymuje stopień doktora, w 1953 roku habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.W 1954 roku, po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, rozpoczyna wykłady z etyki filozoficznej na Katolickiego Uniwerysteu Lubelskiego. Dużo publikuje. Debiutuje w 1949 roku na łamach "Tygodnika Powszechnego" tekstem o francuskich księżach-robotnikach.

Publikuje m.in. Miłość i odpowiedzialność, Osobę i czyn, dramaty Brat naszego Boga, Przed sklepem jubilera, a także wiersze - pod pseudonimem Andrzej Jawień, gdyż kardynał Sapieha uznał, że księdzu nie przystoi pisać wierszy pod swoim nazwiskiem. W 1958 roku został biskupem pomocniczym. Studia teologiczne kontynuował w Rzymie i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie po habilitacji (1955 roku) objął stanowisko kierownika katedry etyki. 28 września 1958 roku otrzymał sakrę biskupią jako sufragan krakowski. 18 stycznia 1964 roku Paweł VI wyznaczył Karola Wojtyłę na arcybikupem-metropolitę krakowskiego, a w 1967 roku mianował go kardynałem.

Brał czynny udział w pracach II soboru watykańskiego. Wojtyła ogłosił kilka prac z zakresu etyki katolickiej. Był również autorem tomików poezji i dramatów o treści moralizatorskiej i religijnej. Cieszył się dużym zaufaniem Pawła VI, który zaprosił kardynała Wojtylę do, wygłoszenia nauk rekolekcyjnych do członków kurii papieskiej (5-12 marca 1976 roku).

We wrześniu 1978 roku umiera Jan Paweł I. 16 października 1978 roku Karol Wojtyła zostaje wybrany na papieża (po raz pierwszy od 456 lat nie zostaje nim Włoch), przybiera imię Jan Paweł II i wbrew zwyczajowi przemawia do tłumu na placu św. Piotra "w naszym języku włoskim". Podczas inauguracji pontyfikatu wygłasza przesłanie: "Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!".

Przyjął imię dwóch wielkich poprzedników - Jana i Pawła.

58-letni papież przystąpił energicznie do realizacji programu soborowej odnowy. Jako biskup Rzymu postanowił przeprowadzić osobiście wizytację ponad 200 diecezji znajdujących się na terenie Włoch. Ponadto w ciągu dziesięciu lat pontyfikatu odbył 40 podróży apostolskich do 70 rajów na wszystkich kontynentach. Dziewięciokrotnie odwiedził Amerykę Łacińską; trzykrotnie przybył do Polski. Odwiedziny Jana Pawła II, "pielgrzyma pokoju", zbliżyły postać rzymskiego biskupa do milionów chrześcijan wielu krajów i podbudowały autorytet moralny Stolicy Apostolskiej. Nie wszędzie jednak udało się papieżowi zahamować proces dechrystianizacji i wyciszyć głosy kontestatorów, domagających się bardziej radykalnych reform.

13 maja 1981 roku papież zostaje postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę - niemal cudem unika śmierci, co później komentuje słowami: "Czyjaś ręka strzelała, ale Inna Ręka prowadziła kulę". W 1983 roku papież odwiedza zamachowca w więzieniu.

W sierpniu 1985 roku Jan Paweł II przemawia do 80 tys. młodych muzułmanów w Casablance, w kwietniu 1986 roku jako pierwszy w historii zwierzchnik Kościoła rzymskokatolickiego odwiedza synagogę w Rzymie. Z jego inicjatywy w Asyżu odbywa się w 1986 roku Światowy Dzień Modlitw o Pokój, w którym uczestniczą przedstawiciele niemal wszystkich religii świata. Papież próbuje zbliżyć też do siebie chrześcijan różnych wyznań - ogłasza list z okazji 500 rocznicy urodzin Marcina Lutra (1983), spotyka się z patriarchą Konstatynopola, składa wizytę w katedrze Canterbury i w rzymskim zborze ewangelickim.

W 1991 roku papież apeluje o pokój w Zatoce Perskiej, a potem na Bałkanach. Przemawiając w 1995 roku w siedzibie ONZ, broni uniwersalności praw człowieka i wzywa Narody Zjednoczone, by podjęły "ryzyko solidarności, a tym samym ryzyko pokoju".

W roku 1994 ukazuje się książka Przekroczyć próg nadziei, światowy bestseller przetłumaczony na 40 języków. W 1998 roku powstaje trzynasta encyklika Jana Pawła II - Fides et ratio (Wiara i rozum).

W latach 1997-99 Papież odbywa kolejne historyczne pielgrzymki - do Sarajewa, na Kubę i do Rumunii, gdzie spotyka się z patriarchą Teoktystem.

Podczas Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 Papież dokonuje rachunku sumienia Kościoła i prosi Boga o wybaczenie jego win; odbywa też podróż do Ziemi Świętej - Jordanii, Betlejem, Jerozolimy (historyczna wizyta w Instytucie Pamięci Narodowej Yad Vashem i modlitwa przy Ścianie Płaczu).

Rok 2001 przynosi kolejną ważną wizytę - do Grecji i Syrii, a także na Ukrainę.

W kwietniu 2002 roku w Watykanie odbywa się spotkanie z biskupami USA poświęcone nadużyciom seksualnym duchownych; kilka miesięcy później w homilii kończącej XVII Światowy Dzień Młodzieży w Toronto Papież prosi młodych: "...kochajcie Kościół. Nie zniechęcajcie się grzechami i upadkami niektórych jego członków. Szkoda wyrządzona przez niektórych księży i zakonników młodym, podatnym na rany, napełnia nas głębokim poczuciem gniewu i wstydu".

Papież nie rezygnuje z pielgrzymek: odwiedza z ekumeniczną wizytą Azerbejdżan i Bułgarię, podróżuje do Kanady, Gwatemali i Meksyku. W sierpniu w sanktuarium w Łagiewnikach zawierza świat Bożemu Miłosierdziu.

W 2003 roku premierę ma poemat "Tryptyk rzymski". W Wielki Czwartek Jan Paweł II ogłasza encyklikę "Ecclesia de Eucharistia". W maju Papież przemawia do Hiszpanów, zaś w czerwcu pielgrzymuje do Chorwacji - to setna, jubileuszowa pielgrzymka. Z orędziem pojednania udaje się do Bośni.

W 40 rocznicę publikacji encykliki Jana Pawła XXIII "Pacem in terris" Papież występuje przeciw wojnie w Zatoce Perskiej. Przed referendum w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej Papież apeluje do rodaków: "Europa potrzebuje Polski. Kościół w Europie potrzebuje świadectwa wiary Polaków. Polska potrzebuje Europy. Od Unii Lubelskiej do Unii Europejskiej".

W maju 2004 roku ukazuje się książka "Wstańcie, chodźmy!" – papieska "medytacja o biskupim powołaniu". W lipcu w czasie obchodów uroczystości św. Piotra i Pawła w liturgii sprawowanej pod przewodnictwem Papieża bierze udział Bartłomiej I, patriarcha ekumeniczny Konstantynopola.

W sierpniu 2004 roku pielgrzymka maryjna wiedzie Jana Pawła II do Lourdes.

"Nie wolno nikomu przejść obojętnie wobec tragedii Szoah. Oby nigdy więcej, w żadnym zakątku ziemi nie powtórzyło się to, czego doświadczyli ludzie, których opłakujemy od 60 lat!" - pisze Jan Paweł II w styczniu 2005 roku w posłaniu z okazji 60 rocznicy wyzwolenia obozu w Auschwitz-Birkenau. 

1 lutego 2005 roku papież trafia do kliniki Gemelli z powodu powikłań pogrypowych. Przechodzi operację tracheotomii.

W czasie Świąt Wielkiej Nocy milczący Papież po raz ostatni, tym razem pośrednio, prowadzi Liturgię Wielkiego Tygodnia. Do uczestników Drogi Krzyżowej w Koloseum pisze: "W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra jego ciała, którym jest Kościół".

Jan Paweł II - jak jego poprzednik - w wyborze swego imienia wyraził swój program: pogłębienie życia Kościoła i w Kościele oraz współudział w rozwiązywaniu wielkich spraw epoki: pokoju, praw człowieka, wolności. Jego encykliki i pisma apostolskie poświęcone są Chrystusowi Odkupicielowi ("Redemptor hominis" z 1979 roku), Bożemu miłosierdziu ("Dives in misericordia" 1980), zaś ów trynitarny temat kończy "Dominum et vivificantem" (1986) - o Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata. Tematem innych jego encyklik jest sprawiedliwość społeczna: ("Laborem exercens" z 1981 roku), katecheza w naszych czasach ("Catechesi tradendae" z 1979 roku), pojednanie i pokuta w misji dzisiejszego Kościoła ("Reconciliatio et paenitentia" 1984), życie młodzieży (1985) lub Apostołowie Słowian Cyryl i Metody ("Slavorum apostoli" z 1985 roku). Tematyka ta dowodzi, jak bardzo Jan Paweł II czuje się duszpasterzem. Interesują go problemy obecnych czasów.

W rozlicznych odezwach i homiliach stara się nakłonić świat do zachowania pokoju. Korzystając z inispiracji niemieckiego Kościoła ewangelickiego, który zaproponował "Światowy Sobór Pokoju", zwołał papież na 27 października 1986 roku do Asyżu wszystkie religie świata na spotkanie modlitewne o pokój. Po przemówieniu papieża na temat pokoju zebrali się wszyscy przedstawiciele religii na nabożeństwach według ich własnych rytów w rozmaitych miejscach miasta. Również ponowne zjednoczenie chrześcijańskich Kościołów leży papieżowi na sercu: w Niedzielę Palmową 1986 roku wygłosił kazanie w kościele ewangelickim w Rzymie; podczas jego podróży często dochodzi do ekumenicznych rozmów i nabożeństw. Trudniej przedstawia się kwestia stosunku do judaizmu. Kiedy w czasie pierwszej podróży do Niemiec papież spotkał się w dobrej atmosferze w Moguncji z przedstawicielami gminy żydowskiej, to w roku 1987 Światowy Związek Żydów w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej wysunął przeciwko Janowi Pawłowi zarzut, że przyjął prezydenta Republiki Austriackiej Waldheima, którego strona żydowska atakuje za jego wojskowe zaangażowanie się przeciwko Żydom podczas drugiej wojny światowej. Rozmowa między przedstawicielami judaizmu a Kurią Rzymską wprawdzie usunęła niektóre nieporozumienia przed podróżą papieża do Ameryki w roku 1987, ale dyplomatyczne nieuznawanie państwa Izrael przez papieża w dalszym ciągu poważnie ciąży na wzajemnych stosunkach.

Jako duszpasterz papież chce poznać również Kościół światowy, aby móc odpowiedzieć na jego problemy. Dlatego podejmuje zakrojone na szeroką skalę podróże do rozmaitych części świata (do jesieni 1987 roku odbył ich około 40). Nawet jeśli są to podróże do krajów objętych kryzysem politycznym - to zawsze są to wizyty pastoralne. Podróże te stawiają przed papieżem niezwykłe wymagania: ogromna ilość nabożeństw, homilii, przemówień i konferencji. 13 maja 1981 roku na placu św. Piotra dokonano na papieża zamachu, w którym go ciężko raniono. Po rekonwalescencji na nowo podjął działalność w pełnym zakresie. 25 marca 1983 roku papież otworzył Rok Święty Zbawienia - dla upamiętnienia 1950 rocznicy śmierci Chrystusa.

Centralnym punktem jego obchodów na życzenie papieża miał być nie tylko Rzym, lecz kościoły katedralne i miejsca pielgrzymek, które też miały służyć celowi Roku Świętego i uzyskaniu odpustu jubileuszowego. Przedstawił to papież w liście apostolskim "Aperite portas Redemptori" z 6 stycznia 1983 roku. Uznając w pełni konieczność odnowy Kościoła, papież zarazem czuje się stróżem tradycji wiary, którą chce zachować w jej podstawowych i dla Kościoła znaczących wartościach; na nie wskazuje papież zawsze w swych kazaniach i przemówieniach, które wygłasza w ogromnej ilości podczas swych zagranicznych podróży. W 1983 roku papież wprowadził w życie nowy kodeks prawa kanonicznego. W tym samym roku zainaugurował Papieską Radę Kultury. Od kilku lat zauważalny jest wzrost aktywności watykańskiej "polityki wschodniej", która pod kierunkiem sekretarza stanu kardynała Agostino Casarolego zmierza do uregulowania stosunków między Watykanem a zadami państw socjalistycznych.

Dzięki temu i dzięki swym najnowszym encyklikom pragnie papież Kościół i świat przygotować na rok 2000, na trzecie tysiąclecie.

Do tego celu zmierza Jan Paweł II również poprzez swoje coroczne wielkoczwartkowe listy do biskupów i kapłanów świata: w 1979 roku o kapłaństwie; w 1980 o tajemnicy i kulcie Świętej Eucharystii; w 1982 roku modlitwa Ojca Świętego; w 1983 roku o tajemnicy zbawienia (z okazji Roku Świętego); w 1984 homilia w Roku Świętym Odkupienia; w 1985 roku o młodzieży w duszpasterskim działaniu kapłanów; w 1986 roku "Święty proboszcz z Ars"; w 1987 roku "Modlitwa ośrodkiem kapłańskiej egzystencji".

Zmarł w sobotę 2 kwietnia 2005 roku, o godzinie 21.37.

W ciągu prawie 27-letniego pontyfikatu Jan Paweł II beatyfi­kował 1338 i kanonizował 482 osoby. Najwięcej spośród wszystkich papieży.

To z tego powodu niektórzy nazywali Kongregację Spraw Kanonizacyjnych fa­bryką świętych. Jan Paweł II był natomiast przekonany, że współcześni ludzie potrze­bują wzorców i drogowskazów. Nowi świę­ci i błogosławieni mieli pomóc żyjącym znaleźć osobistą drogę do świętości.

Wśród wyniesionych na ołtarze przez papieża Polaka są ludzie wywodzący się z różnych epok, zakątków świata, kultur, Są duchowni i oso by świeckie. Bo prawdziwa historia ludzkości to - zgodnie z myślą Jana Pawła II - historia świętości. Są wśród wyniesionych na ołtarze" osoby, które Jan Paweł II poznał osobiście, w tym bł. Matka Teresa, św. Ojciec Pio, bł. ks. Escriva de Ba­laguer, założyciel Opus Dei.

Wielką grupę nowych błogosławio­nych i świętych stanowią męczennicy. Jan Paweł II uważał wiek XX za nowy wiek męczenników. Jako pierwszy wy­niósł na ołtarze męczenników systemów totalitarnych - nazizmu i komunizmu. W sumie beatyfikował 1032 i kanonizował 402 męczenników. Są wśród nich duże grupy męczenników: 103 koreańskich japońskich, 117 wietnamskich i 108 pol­skich. Św. Maksymilian Kolbe był beatyfikowany przez Pawła VI w 1971 roku jako świadek wiary, a kanonizowany przez Ja­na Pawła II w 1982 roku jako męczennik nazizmu.

Papież dużą wagę przywiązywał też do beatyfikacji i kanonizacji osób świeckich. Wyniósł ich na ołtarze 250, w tym m.in. pierwszą w historii parę małżonków Marię i Alojzego Quattrocchich oraz św. Joarmę Berettę Molla, która pomimo choroby no­wotworowej zdecydowała się urodzić czwarte dziecko.

Jan Paweł II "umiędzynarodowił" także listę świętych Kościoła. Do 1978 roku po­chodzili oni z zaledwie 26 narodów. Za pontyfikatu Jana Pawła II licz ba narodów zwiększyła się o 11. Natomiast narodowo­ści osób beatyfikowanych zwiększyły się z 34 do 62.

Jan Paweł II ogłosił świętymi dziewięcioro Polek i Polaków, beatyfikował 155. Okazją do tak licznych beatyfikacji i kanonizacji były m.in. kolejne pielgrzymki Ojca Świętego do kraju. Kanonizował oprócz wspomnianego o. Maksymiliana Kolbe (w Rzymie) także królową Jadwigę, Kingę, Faustynę, Urszulę Ledóchowską oraz brata Alberta, czyli Adama Chmie­lowskiego, o. Rafała Kalinowskiego, Józefa Pelczara, Jana z Dukli. Wśród beatyfikowanych, oprócz męczenników nazi­zmu, są m.in.: Karolina Kózkówna, Marcelina Darowska, Michał Kozal, Edmund Bojanowski, Józef Bilczewski, kardynał Zygmunt Szczęsny Feliński (kanonizowany w 2009 roku), Honorat Koźmiński, Stanisław Kazimierczyk (jego kanonizację Benedykt XVI ogłosi 17 października 2010 roku), o. August książę Czar­toryski.

2 maja 2011 roku w Rzymie został beatyfikowany przez papieża Benedykta XVI. Wspomnienie liturgiczne przypada na 22 października.

27 kwietnia 2014 roku w Watykanie, podczas której dwaj błogosławieni papieże: Jan Paweł II oraz Jan XXIII, zostaną ogłoszonymi świętymi Kościoła katolickiego.

5 lipca 2013 roku wydano dekret w sprawie cudu za wstawiennictwem bł. Jana Pawła II. Cudem tym, jak poinformował ks. Federico Lombardi, jest zatwierdzone przez lekarzy i teologów z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i niewytłumaczalne z punktu widzenia medycznego, uzdrowienie kobiety z Kostaryki, cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu. Kobieta, oglądając beatyfikację Jana Pawła II, zaczęła do niego się modlić, po czym doznała nagłego uzdrowienia. Papież Franciszek poinformował, że razem z Janem Pawłem II, kanonizowany zostanie również bł. Jan XXIII. Data kanonizacji obu papieży zostanie ujawniona na konsystorzu.

Papież Franciszek, podczas konsystorza w dniu 30 września 2013 roku, wyznaczył na dzień 27 kwietnia 2014 roku (tj. Niedziela Miłosierdzia Bożego) kanonizację dwóch papieży Jana Pawła II i Jana XXIII.

Jan Paweł II zostanie kanonizowany dziewięć lat po śmierci i trzy lata po beatyfikacji, zaś Jan XXIII pół wieku po śmierci i trzynaście lat po beatyfikacji. W przypadku Jana XXIII papież zdecydował o odstąpieniu od stwierdzenia cudu za wstawiennictwem błogosławionego.

Prefektura Domu Papieskiego ogłosiła, że na kanonizację nie będą potrzebne żadne wejściówki i będą mogli wziąć udział wszystkie osoby, które znajdą miejsce na placu św. Piotra, placu Piusa XII oraz Via della Conciliazione.

Burmistrz Rzymu ogłosił że na uroczystość kanonizacji dwóch papieży ma przyjechać 100 światowych przywódców.

Będzie to pierwsza podwójna kanonizacja papieży w XXI wieku i zarazem pierwsza kanonizacja głowy Kościoła od czasu kanonizacji Piusa X w 1954 roku.

31 marca 2014 roku rzecznik Watykanu ks. Federico Lombardi poinformował, że na tą uroczystość został zaproszony emerytowany papież Benedykt XVI.

płaczacy papież - ... co widział i o czym myślał?

Kalendarium pontyfikatu

Testament Jana Pawła II

życie po śmierci

PRZEPOWIEDNIA MALACHIASZA


Żródła:

"Poczet papieży" - Michał Gryczyński

"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski

"Męczenników było najwięcej" - Lidia Sadkowska-Mokkas, Rzeczpospolita, 7 października 2010


Żydowski historyk: "Istnieje wiele dowodów na to, że Papież Jan Paweł II był Żydem" "BIBUŁA - pismo niezależne"


USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)

Bogdan Pietrzyk

17-10-2023

27-01-2023