Pius VIII
Francesco Saverio Maria Felice Castiglioni (urodzony w Cignoli, 20 listopada 1761 roku, zmarł w Rzymie, 30 listopada 1830 roku) herb Syn Ottavia, hrabiego Castiglioni i Sanzii Ghislieri. Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 31 marca 1829 roku do 30 listopada 1830 roku. Zaapelował do patriarchów, prymasów i biskupów całego świata, aby zwrócili uwagę na tajne stowarzyszenia masońskie, skupiające zdeklarowanych nieprzyjaciół Boga oraz władców, którzy dążą do spustoszenia Kościoła i zachwiania państwami. Urodził się w Cingoli niedaleko Ankony, w rodzinie szlacheckiej. Był spokrewniony z Piusem V. Studiując prawo kanoniczne na uniwersytetach w Bolonii i Rzymie, przyjął święcenia kapłańskie i został wikariuszem generalnym w Anagni, Fano i Ascoli. Wrócił do Cingoli i został kanonikiem oraz proboszczem katedralnym. Był doradcą prawnym Piusa VI, a potem otrzymał biskupstwo w Montalto. W okresie napoleońskim odmówił podpisania tzw. konstytucji cywilnej kleru, więc trafił do więzienia. Pius VII mianował go w 1800 roku został biskupem Montalto, w 1816 roku kardynałem i biskupem Ceseny, w 1821 roku biskupem Frascati i Wielkim Penitencjarzem, a następnie prefektem Kongregacji Indeksu. Należał do grona zaufanych osób kardynała Consalviego, a Pius VII wskazał go jako następnego papieża. Wybrany 31 marca 1829 roku Francesco Saverio Castiglioni mógł sprawować rządy tylko 20 miesięcy. Kiedy zasiadł na Tronie Piotrowym, chciał udowodnić, że Kościół nie jest zależny od żadnego porządku społeczno-politycznego. Zainicjował przemiany społeczno-gospodarcze w Państwie Kościelnym i złagodził nadzór policyjny. W encyklice z 24 maja 1829 roku "Traditi humilitati nostrae" wystąpił przeciw wolnomularstwu, indyferentyzmowi religijnemu i zasadzie równości wszystkich wyznań; stanął także w obronie świętości rodziny i dogmatów katolickich. W negocjacjach z Prusami orzekł, że małżeństwa mieszane mogą otrzymać błogosławieństwo Kościoła tylko wtedy, gdy zagwarantują katolickie wychowanie dzieci. Według prawa germańskiego to ojciec decydował o wychowaniu religijnym dziecka, więc Prusy nie przyjęły stanowiska papieża. W Konstantynopolu papież utworzył arcybiskupstwo obrządku ormiańskiego. Chociaż zaakceptował paryską rewolucję lipcową, to - pod wpływem proaustriackiego sekretarza stanu, kardynała Giuseppe Albaniegonie wykazał zrozumienia dla ruchów narodowowyzwoleńczych w Polsce, Irlandii i Belgii. Popierał rozwój biblistyki, archeologii oraz nauk prawniczych. Nadał status papieski Akademii Archeologicznej i założył Pocztę Watykańską. Mimo nękającej go choroby był bardzo pracowity, otwarty, choć czasami impulsywny. W krótkim okresie sprawowania urzędu troszczył się bardzo, wobec istniejącej religijnej obojętności, o pogłębienie wiary. Zmarł w Rzymie, a pochowano go w Bazylice św. Piotra.USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk