Święty Poncjan (urodzony w Rzymie, około 175 roku, zmarł na Sardynii, 28 września 235 roku)
Syn Calpurniusa, Rzymianina.
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata 21 lipca 230 roku do 28 września 235 roku.
Z rodu Kalpurniuszów. Urodził się w Rzymie.
Podczas swojego pontyfikatu przewodniczył synodowi potwierdzającemu ekskomunikę Orygenesa ogłoszoną przez synody, które odbyły się w Aleksandrii w 230 roku i w 232 roku.
Zapoczątkował śpiewanie psalmów i recytacje.
Po zamordowaniu cesarza Sewerusa Aleksandra jego następca Maksyminus, który nie należał do stanu rycerskiego ani senatorskiego, wszczął represje przeciw arystokracji rzymskiej. Objęły one również obu biskupów, Poncjana i jego przeciwnika Hipolita. Wraz z antypapieżem Hipolitem zesłano go na Sardynię, gdzie zrezygnował 28 września 235 roku z urzędu, żeby można było w Rzymie powołać jego następcę (jest to pierwsza pewna data z dziejów papiestwa).
Nie wiadomo jak długo pozostał na wygnaniu, ale według "Liber Pontificalis" zmarł na skutek nieludzkiego traktowania w sardyńskich kopalniach na wyspie Tavolara. Jego szczątki zostały przeniesione do Rzymu przez papieża Fabiana i złożone w katakumbach św. Kaliksta.
Zmarł z wycieńczenia w kopalniach Sardynii. Jego święto przypadało 19 listopada, lecz zostało zmienione na 13 sierpnia, razem ze św. Hipolitem, od 1969 roku świeto ku czci papieża zostało zniesione.
Żródła:
"Poczet papieży" - Michał Gryczyński
"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski
Pontianus I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk