Święty Syrycjusz (urodzony w Rzymie, w 334 roku, zmarł 26 listopada 399 roku)
Syn Tyburcjusza z Rzymu.
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 15 grudnia 384 roku do 26 listopada 399 roku.
Został wybrany na papieża w grudniu 384 roku. Był kontynuatorem działań podjętych przez Damazego I.
Jest to pierwszy biskup Rzymski, który przyjął nazewnictwo Papież.
Po śmierci Damazego Ursyn próbował ponownie zostać papieżem, ale jego kandydatura nie znalazła poparcia, po czym na to stanowisko wybrano jednogłośnie Syrycjusza (w latach 384-399).
Syrycjusz był jednym z diakonów Damazego, choć wcale nie podzielał jego liberalnych zasad. Odnowił dekrety zabraniające małżeństwa kapłanów i diakonów, a także narzucił kanony odmawiające kobietom prawa do zamieszkiwania w prezbiteriach. Nałożył też ekskomunikę na Jowiniana, mnicha z Mediolanu, krytykującego zasadność postu i celibatu. Jowinian w swym zuchwalstwie posunął się niezwykle daleko, sugerując, że Błogosławiona Dziewica Maryja straciła swe dziewictwo, rodząc Jezusa! Podobnie potępiono biskupa miasta Naissus, gdy ten twierdził, że Maria oprócz Jezusa miała też i inne dzieci.
Syrycjusz sprzeciwiał się seksowi w jakiejkolwiek postaci. śądał, by kapłani pozostający w związkach małżeńskich przestali sypiać z żonami w podwójnych łożach. Bardzo go też zasmuciła wiadomość, że duchowieństwo w Hiszpanii nadal trwa w takich związkach. Uważał, że biskupi, kapłani i diakoni nie powinni pogrążać się "w takiej niemoralności". Syrycjusz utrzymywał, że "ci, którzy trwają w niewoli ciała, nie mogą być przyjęci przez Boga". Jeżeli grzeszyli z niewiedzy, a obecnie rozstali się z żonami, należało im się wybaczenie, choć nigdy nie powinni być wyniesieni na ołtarze, bo seks nieodwołalnie ich splamił. Hiszpańscy biskupi nie zamierzali wszakże oddalić swych żon. Dowodzili, że Bóg będzie w mocy oddzielić spośród nich "dziwkarzy i cudzołożników".
Z krytyką Syrycjusza wystąpił też wspomniany już niezwykle pedantyczny św. Hieronim. chociaż nie był rozpustnikiem , cenił jednakowoż małżeństwo, jako dające" dzieci, a zatem i dziewice dla Kościoła. Równocześnie Hieronim potępił "obrzydliwy" zwyczaj rozpowszechniony w Kościele w czasach Syrycjusza. Oto kobiety zamieszkiwały pod wspólnym dachem z mężczyznami, którzy złożyli śluby seksualnej wstrzemięźliwości. Św. Hieronim pytał z typową dla siebie bezpośredniością:
Skąd ta plaga "sióstr miłosiernych" dotarła do Kościoła? Skąd się wzięły te niezamężne żony, ten nowy rodzaj konkubin, co więcej, te ladacznice przypisane jednemu mężczyźnie? Mieszkają w jednym domu ze swymi męskimi przyjaciółmi; przebywają w tym samym pokoju, a często i w tym samym łożu; a mimo to nazywają nas podejrzliwymi, jeżeli uważamy, że coś jest tu nie tak.
Św. Syrycjusz uznał tę krytykę za niedopuszczalną. Zaplanował więc wydalenie św. Hieronima z Rzymu. Starego ascetę w końcu wywieziono, gdy pewna rzymska arystokratka zmarła z powodu surowych postów, których był orędownikiem.
Inny strażnik cielesnej moralności, św. Augustyn okazał większą zgodność z wizją świata papieża Syrycjusza. To on zapoczątkował potępianie przez Kościół środków antykoncepcyjnych. Nazywał je "trucizną sterylności", a żony, które je stosowały, uważał za "dziwki swoich mężów".
Jego listy cechował nowy ton, coraz częściej występują w nich takie zwroty, jak "żądamy", "wymagamy", "rozkazujemy", podkreślając przy tym swą "poważną odpowiedzialność za wszystkich", za cały Kościół. Postanowienia rzymskiego biskupa miały mieć takie samo znaczenie jak uchwały soborów powszechnych. Owe pisma papieskie dotyczyły przede wszystkim dyscypliny kościelnej. W tym czasie również po raz pierwszy pojawia się określenie "Stolica Apostolska".
W roku 390 roku poświęcił w Rzymie bazylikę św. Pawła za Murami. W 395 roku zmarł cesarz Teodozjusz "Wielki". Po jego śmierci państwo rzymskie rozpadło się definitywnie na dwie części, wschodnią ze stolicą w Konstantynopolu i zachodnią ze stolicą w Rawennie, której został podporządkowany Rzymowi. Pierwszym władcą zachodniego cesarstwa był Honoriusz.
Zmarł 26 listopada 399 roku. Liturgicznym dniem jego pamięci jest 26 listopada.
Żródła:
"Poczet papieży" - Michał Gryczyński
"Poczet papieży" - Jan Wierusz Kowalski
Siricius I w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk